Kilka razy natknąłem się na informację, że laminat papierowy lepiej
sprawdza się w układach w.cz. Jak z tym właściwie jest w praktyce? Czy
różnica jest na tyle istotna, iż nie powinno się stosować w tego typu
konstrukcjach łatwiej dostępnego laminatu szklano-epoksydowego? A może
ma to znaczenie dopiero w przypadku wyższych częstotliwości?

do góry

Użytkownik Atlantis napisał:
> Kilka razy natknąłem się na informację, że laminat papierowy lepiej
> sprawdza się w układach w.cz. Jak z tym właściwie jest w praktyce? Czy
> różnica jest na tyle istotna, iż nie powinno się stosować w tego typu
> konstrukcjach łatwiej dostępnego laminatu szklano-epoksydowego? A może
> ma to znaczenie dopiero w przypadku wyższych częstotliwości?

Urban legend.

Na wyższych częstotliwościach lepiej sprawdza się laminat w.cz - z czego
by nie był zrobiony (ekstremalnie jest to laminat szklano - teflonowy).
Generalnie laminat na w.cz powinien mieć znacznie ściślej określoną
przenikalność dielektryczną, małą stratność dielektryczną, dosyć ostrą
tolerancję grubości dielektryka i rzecz istotna z technologicznego
punktu widzenia - gładka miedź od strony podłoża. Zwykłe laminaty mają
od strony podłoża silnie chropowatą powierzchnię miedzi - zwiększa to
adhezję miedź - podłoże ale niestety zwiększa stratność na w.cz. Z
drugiej strony gładka miedź zmniejszająca straty w.cz skutkuje mniejszą
adhezją i łatwiejszym odparzaniem się ścieżek przy lutowaniu - laminaty
w.cz. sa po prostu delikatniejsze technologicznie i trzeba uważać jak
się je lutuje.

--
Darek

do góry

Atlantis wrote:

> Kilka razy natknąłem się na informację, że laminat papierowy lepiej
> sprawdza się w układach w.cz. Jak z tym właściwie jest w praktyce? Czy
> różnica jest na tyle istotna, iż nie powinno się stosować w tego typu
> konstrukcjach łatwiej dostępnego laminatu szklano-epoksydowego? A może
> ma to znaczenie dopiero w przypadku wyższych częstotliwości?

ja bym raczej zwrocil uwage na parametry typu masa i latwopalnosc...
btw. papierowy kiedys byl tanszy...
--

do góry