Dnia Thu, 4 Jan 2018 20:44:26 +0100, Jarosław Sokołowski napisał(a):
> Pan J.F. napisał:
> Przypomnaił mi się taki zasuszony docent z Politechniki Warszawskiej,
> z lat osiemdziesiątych. Ten to dopiero miał wielki kwarc! Trzymał
> w swoim pokoju coś jak słój do kiszenia ogórków, w środku ogromny
> kryształ na drucikach czy sprężynkacho. Lubił opowiadać jak to tam
> w środku temeratura stabilna o i ile to gibnięć w ciągu całego roku
> najwyżej może pomylić się ten jego oscylator. Gibał się z wolna ten
> olbrzym, więc niewielkie liczby tym bardziej robiły wrażenie.

Ale to byly te kwarcowe drgania, czy olbrzym mial grube kHz, a kiwal
sie na sprezynkach od drgan budynku/stolu.

>> Swoja droga ... jesli to jest 315/88*1MHz, to ciekaw jestem, jak
>> zrobili to /11 w latach 50-tych.
>> Niby komputery juz jakies byly, to przerzutniki i liczniki tez byly,
>> tudziez jakies fajne lampy liczace ..
>
> Oni w ogóle planowali coś dzielić? Raczej wątpię. Myślę, że to tylko
> taka numerologia, chcieli, by liczby ładnie wyglądały na papierze.
> 15625 Hz bardzo łatwo uzyskać z oscylatora 1 MHz -- wystarczy podzielić
> przez 64 (sześciokrotnie przez dwa). A jednak ktoś ten pozłacany kwarc
> wykonał.

W czarno-bialej TV to im potrzebne bylo tych ~15 kHz.

Ale w kolorowej musieli te podnosna wytworzyc ... najprosciej byloby
kwarc zamowic.

Myslisz, ze czysta papierologia ?
Czy jednak (precyzyjne?) kwarce 1MHz byly bardziej dostepne ?

A moze o co innego chodzilo - 227.5 to jest 455/2, czyli 5*7*13/2, co
sie w miare latwo wytwarza z czestotliwosci linii.
Ale z tej nowej, 15734 Hz.

J.