W dniu 2015-12-21 o 23:07, Piotr Wyderski pisze:

> To wszystko prawda, ale po odkręceniu śrubki dioda była naprawdę mocno
> przyklejona do radiatora. Po jej oderwaniu widać na tylnej powierzchni
> jakieś "gluty", które musiały wyciec z podkładki. Co prawda pomysł
> z blaszką dociskową bardzo mi się podoba i go będę stosował, ale nie
> sądzę, że tu poszło o podkładkę i brak styku.

Nie miałem do czynienia z takimi podkładkami, więc nie wiem, ale też nie
sądzę. Co innego gdybyś miał diody bezpośrednio do radiatora bez niczego
po drodze (metal na metalu).

> Konstrukcja była tymczasowa, ale sądziłem, że przy takim
> przewymiarowaniu będzie bezawaryjna. Stało się jednak inaczej.
> Co do obudowy, to na TO247 przeszedłem wyłącznie z powodu bardzo
> rozsądnej odległości między pinami, która pozwala na łatwe
> wzmocnienie ścieżki drutem. 2,54mm między pinami TO220 to
> jakiś absurd przy grubych amperach.

Generalnie przewymiarowywanie to dobra praktyka, o ile nie prowadzi do
pogorszenia zasadniczych charakterystyk. A obudowa TO220 zadziwia mnie
tym, co potrafi z jednej strony, a z drugiej ten raster powoduje, że
czasem trudno coś sensownego zrobić i trzeba kombinować.

> A masz gwarancję, że tam nie powstanie bąbelek powietrza, który
> w wyniku cykli termicznych doprowadzi do zwarcia? Podkładce ufam
> z tego powodu bardziej.

O ile jest dość elastyczna, żeby znacząco zwiększyć powierzchnię styku w
porównaniu do gołego metalu. Ale pewnie musiałeś zrobić również izolację
galwaniczną, bo radiator jest jeden?
Bąbelek powietrza? Czyli że niby miałby przerwać podkładkę czy co?
Ale mnie bardzie interesuje czy gdzieś czytałeś o używaniu takich
podkładek (kaptonowych)? Czy nie ma jakichś istotnych uwag dotyczących
ich używania? Pewnie nie, ale...

> "Organoleptycznie" to wygląda bardzo przyzwoicie -- użyłem dokładnie
> tej z linku.

Przy najbliższej okazji parę takich wezmę i obejrzę :)

Pozdrawiam

DD