> To dosyc proste.
> W artykule który podlinkowalem masz wyjasnione.

Grałeś kiedyś na organach? Bo z tego co widzę, w ogóle nie masz racji.
Najprawdopodobniej zasugerowałeś się fragmentem:

> Pojawiały się różne pomysły rozwiązania, np. skale dźwiękowe, w których na cztery
oktawy przypadało 77 klawiszy (19 na oktawę). Już pitagorejczycy wymyślili skalę,
która w oktawie miała aż 35 dźwięków (patrz wykres w artykule Harmonia liczb).
Budowano też instrumenty, które miały pięć klawiatur jedna nad drugą. Oczywiście były
one zupełnie niepraktyczne. Dopiero w pierwszej połowie XVIII wieku pojawił się
pomysł temperowania skali.

i dokonałeś nadinterpretacji, że organy piszczałkowe są przykładem
powyższego.

Manuały w organach piszczałkowych (jak również ich ilość) nigdy nie
miały nic wspólnego ze strojem.

"Przełączniki", jak to nazywasz, też nie mają nic wspólnego ze strojem.

Organy piszczałkowe są nastrojone na jeden strój (w dzisiejszych czasach
prawie wszystkie instrumenty, łącznie z zabytkowymi, na strój
równomierny). Można je nastroić na upartego na dowolny strój, podobnie
jak pianino czy klawesyn, ale nie da się tego przełączać niczym.

Teoretycznie gdyby organy miały strasznie dużo głosów, możnaby część z
nich nastroić na inny strój, pamiętając o tym, aby nie łączyć tego ze
sobą. Ale tak się nigdy nie robiło i nie robi, bo nikt by tego nie
ogarnął, a możliwości tak podzielonego instrumentu byłyby znikome.

Nigdy nie spotkałem się z żadnym tekstem, który sugerowałby chociaż
odrobinę, że ilość klawiatur ma cokolwiek wspólnego ze strojem
instrumentu, a cóż dopiero, że każdy manuał gra w innym stroju. Poza tym
byłaby to zwykła nieprawda.

L.