Arnold Ziffel wrote:

> No tak, jeśli schodzimy tak niskopoziomowo, to wydaje się, że masz rację
> (wydaje się, bo nie mam na tyle dużej wiedzy, żeby patrzeć na to w ten
> sposób; choć temat jest ciekawy).

"Electricity and Magnetism", Purcell E., Morin, D., Cambridge University
Press, wydanie trzecie, w rozdziale 7 twierdzi podobnie.

> Generalnie napięcie, o którym myśli się w elektronice (gdzie poruszamy się
> w zamkniętych obwodach, a między każdym punktem jest zdefiniowana ścieżka)
> i potencjał elektrostatyczny między izolowanym punktami wydają się czymś
> różnym, a przecież wcale nie są.

Bo w elektronice zakłada się uproszczony obraz sytuacji: pola
elektryczne i magnetyczne są rozdzielone tak długo, jak jest Ci to na
rękę. Zapominasz sobie o nich i przypominasz stosownie do potrzeb.
Dzięki temu możesz rysować przeróżne sieci i je sobie analizować
(quasi)statycznie. Paradoksalnie przecież nawet teorioobwodowa cewka nie
odwołuje się niemal wcale do pola magnetycznego: to jest element
spełniający pewne równanie różniczkowe opisujące zależność między dV/dt
i dI/dt -- jak ona to robi, nikogo nie obchodzi. Fizyczna cewka sprzęga
się magnetycznie do wszystkiego w okolicy.

Z jednej strony zyskujesz olbrzymią wygodę uproszczonego modelowania,
z drugiej... prawa Kirchhoffa, prawdziwe dla pola zachowawczego, nie
wchodzą w skład praw Maxwella, a prawo Faradaya tak, bo działa zawsze (w
ramach klasycznej teorii elektromagnetyzmu). Póki o tym pamiętasz, to
problemu nie ma.

> Ale chyba nie może mieć żadnego gradientu na powierzchni tego drutu?

Właśnie dokładnie odwrotnie: gradient może być tylko na powierzchni tego
drutu, a nie w objętości, jak to ma miejsce w przewodnikach. Prawo
Faradaya działać nie przestaje, więc popłyną prądy *powierzchniowe*.

> To co się stanie? W co zmieni się tutaj energia zużyta na włożenie magnesu
> do cewki?

W energię prądów płynących po powierzchni nadprzewodnika. Poza tym
będzie tak samo, jak z cewką z miedzi.

Pozdrawiam, Piotr