Pan J.F napisał:

>> Odbiornik CW mógł mieć bezpośrednie wzmocnienie i dość małą selektywność.
> Chyba wlasnie duza selektywnosc była celem.

"Cel" i "aktulany stan" to nie jest to samo. Żeby odebrać CW, należy mieć
lokalny generator odstrojony od nadajnika o kilkasek Hz. Inny nadajnik,
odległy o 20 kHz, nawet silny, nie będzie słyszany w słuchawkach.
Selektywność toru nie ma przy tym wielkiego znaczenia.

> Tak czy inaczej - odbiornik do wymiany.

Do ciągłej modernizacji.

>> Do tego przestrajany generator do uzyskiwania zdudnień. Najprawdopodobniej
>> był to po prostu generator nadajnika pracujący z ograniczoną mocą. Nie
>> dziwi, że może mocno siać wokół, również w antenę.
>
> Takie cuda sugerujesz ... hm, moze i tak.

Chyba dość popularne rozwiązanie.

> Nawet jesli bym sie nie spodziewał uzycia generatora z nadajnika,
> to kto wie, jak doprowadzili te czestotliwosc do odbiornika ...
> przez antenę?

Gdy ja, pacholęciem będąc, bawiłem się w odbiór na pasmach KF, zrobiłem
oscylator pracujący na częstotliwości pośredniej. W ogóle go nie musiałem
nigdzie podłączać, wystarczyło umieścić obok radia. I już transmisje SSB
oraz CW stawały się zrozumiałe.

>>> Ale specjalnie podałem rok 1920, to juz sprzęt lampowy, względnie
>>> "współczesny"
>>
>> Tu piszą, że te suprheterodyny wcale nie tak szybko wchodziły do użycia:
>> https://pl.wikipedia.org/wiki/Superheterodyna
>
> 1923 w USA. A to odbiornik domowy, gdzie cena była problemem.
> Na statku i tak trzeba droższy.
>
> http://jproc.ca/rrp/ip501.html
>
> ale i tak "regenerative".

Po naszemu "superreakcyjne". W cytowanym wcześniej tekscie stoi, że na
statkach dużo było takich. I że faktycnie mocno nadawały.

--
Jarek