On 2021-03-11, Jarosław Sokołowski <j...@l...waw.pl> wrote:
> Pan J.F. napisał:
>
>>>>> Ale też z czasem nabrałem watpliwości, czy np. dla 200-400zł
>>>>> oszczędności opłaca mi się jakaś większa babranina z tym czy
>>>>> z tamtym. Co innego jakbym był bezrobotnym lub już na
>>>>> emeryturze...
>>>> Zgadza się, gdzieś trzeba postawić granice. Choć czasem włącza
>>>> się irracjonalna postawa: "niech ja stracę, ale rewizjoniście
>>>> nie oddam!".
>>> Nie jestem bezrobotnym ani na emeryturze, w moim przypadku jest to
>>> postawa: "przecież szkoda wyrzucać całkiem dobre rzeczy na śmietnik".
>>> Zresztą uważam ją za całkiem racjonalną.
>>
>> Tez nie lubie wyrzucac rzeczy prawie dobrych.
>> Ale jakbym mial 200 zl doplacic i pol pralki rozbierac ... no tak,
>> termostat do lodowki za 150 kupilem ... ale ze wstretem
>
> Mnie zwykle korci, by rozkręcić, obejrzeć zepsucie, dogiąć blaszkę,
> przykręcić śrubkę -- i naprawić bezkosztowo. Często się udaje.

Mnie też i zwykle rozbieram (jeśli ma to sens), ale jeśli po rozebraniu
sprawa nie jest oczywista, to już często odpuszczam sobie "dochodzenie"
co jest nie tak. Również, jeśli rzecz jest w miarę tania lub stara, bo z
doświadczenia wiem jak się to kończy: trzy tuziny otwartych napraw czy
innych "projektów", części już dawno doszły, żona narastająco mrukliwa,
a później człowiek wraca z roboty i mu się zwyczajnie nie chce. Do
pewnego czasu nie wywalałem prawie nic, bo szkoda, bo się naprawi. A
potem skończyło się miejsce i cierpliwość różnych osób :)

--
Marcin