Pan Konrad Anikiel napisał:

>>> No i zastanów się nad sensem powtarzanego bezmyślnie "psu na budę".
>> Jednak jest w oficjalnym słowniku PWN.
>
> Wiem że ludzie to powtarzają. Kiedyś Miodek to wyśmiał. Psu buda
> jest potrzebna. Buty nie. Naprawdę nie potrzeba wiele wysiłku
> intelektualnego żeby dojść która forma ilustruje zbędność czegoś.

Powiedzenie "psu na budę" nie służy do ilustrowania zbędności czegoś,
a bylejakości. "To wszystko nawet psu na budę się nie zda" mówi, że
jest do kitu. Zbędny może być na przykład zającowi dzwonek -- lub coś
inne jak on.

Na razie to z moją dedykacją:

-- A co, Zosiu, robi łąka? -- spytałem.
-- Leży w dole jak barwny kobierzec! -- odparła bez namysłu.
-- A las?
-- Cicho semrze swoją pieśń przedwiecną!
-- Oho! A słońce?
-- Wisi na niebie jak złoty dukacik!
-- Yy, coś pląces! -- wtrącił się Pietrek. -- Słońce cese swe jedwabiste
włosy na gałęziach drzew!
-- Głupiś! -- oburzyła się Zosia. -- Swe jedwabiste włosy na gałęziach
drzew cese wiater!
-- Wiater to figlarne dziecię słońca, chmur i nieba! Figlarne, pamiętam
dobrze!
-- A wcale nie! -- zaprotestował Pietrek. -- To chmury, chmury so figlarne!

Uciszyłem powaśnionych i spytałem, co jeszcze mówiła im pani o poezji.
-- Ze poezja upięksa świat!
-- Ze bez poezji żyć nie warto!
-- Ze kulturalny cłowiek musi umieć co najmniej sto porównań!
-- Sto? -- zainteresowałem się. -- A ile nauczyła?
-- Pindziesiont siedym!
-- I zaraz utopiła się!
-- Bo ona lubiła wypływać łódko i rozmyślać o poezji!
-- I raz łódka przewróciła się!
-- Na głębi!
-- I ona wpadła!
-- Jak kamień w wodę! -- zakończył Pietrek celnym porównaniem.


Jak znajdę gdzieś w księgarni "Sto porównań w weekend, poradnik
dla inżynierów" to kupię i wyślę dronem kurierskim.

--
Jarek