Pan Konrad Anikiel napisał:

>> To mi się podoba! Zawsze mi się podoba, gdy jest różnica zdań
>> i można podyskutować, a nawet spierać się. Lub wręcz wykazać się
>> zajadłością. Otóż ja nie uważam czasu w samolocie, nawet 24 godzin,
>> za zmarnowany. Nie budzę się w środku nocy z myślą "gdzie do cholery
>> jest mój klaster obliczeniowy, gdzie moja stacja robocza, gdzie
>> monitory?". Rzadko miewam uczucie, że oto właśnie trzeba opędzić
>> robotę, bo jak nie, to będzie czas zmarnowany. Jeśli ktoś mi
>> zaproponuję pracę, w której będę tęsknił za czasem w jednym
>> kawałku, bo nie będzie ni chwili by wyjść do ogrodu i popracować
>> patrząc na zieloność wiosny -- to mu powiem: niech was wszyscy
>> diabli z tą waszą robotą!
>
> Ja mogę sobie wyjść dokąd chcę, co trzeci miesiąc wychodzę na 9
> tysięcy kilometrów, tyle że muszę sobie robotę tak zorganizować
> żebym nie opóźniał projektów. A że przy okazji jestem odpowiedzialny
> za wymyślanie wydajniejszych/prostszych/dających szybszy rezultat
> metod i procedur tego inżynierowania dla siebie i innych kolegów,
> to różne pomysły miewam. W większości okazują się kiepskie, ale to
> trzeba wypróbować żeby zobaczyć.

Tutaj docieramy do kwesti centralnej, i jakże delikatnej przy tym.
Dobrych pomysłow dla wszystkich nie starczy. Ale dla tych, co mają
na co dzień pomysły kiepskie, lecz da się w nich położyć nadzieję,
też jest robota. Gdyby temat drążyć dalej, to nie da się uniknąć
kwestii zajadłości.

>>> Inżynieria to jedno, twórczość to drugie.
>> No proszę, jak nam pięknie idzie! Od razu wyjaśnię, że ja sobie
>> nie tłumaczę określenia "inżynier" dosłownie jako "maszynista".
>
> Jasne. Mi chodziło o to że twórczość to nie jest takie proste pojęcie.
> Mamy całą skalę: na jednym końcu może być świadomy wybór prawo-lewo,
> zresztą na podstawie jasnych procedur, na drugim- stworzenie czegoś
> kompletnie nowego, na podstawie wiedzy z odległych od siebie dziedzin.
> To pierwsze to jest właściwie rzemiosło, tam nie ma żadnego wysiłku
> intelektualnego. Ale na koniec coś tam powstaje, więc słownikowo można
> to nazwać jakąś tam twórczością. Przepisywacze ksiąg też tworzyli piękne
> kopie. Dzisiaj od tego jest maszyna z dużym zielonym guzikiem. No więc
> ja jestem już w tym odcinku w którym pracy kserokopiarki nie nazywamy
> twórczością.

No cóż, skomentuję to krótko. Rzemiosło bardzo sobie cenię. Też.

--
Jarek