Użytkownik Tomasz Wójtowicz napisał:
> W dniu 2010-12-06 00:06, "Dariusz K. Ładziak" pisze:
>> Użytkownik Tomasz Wójtowicz napisał:
>>> W dniu 2010-12-05 23:43, Desoft pisze:
>>>>> Na forum elektroda, w wątku o 100-woltowych liniach głośnikowych
>>>>> znalazłem takie oto zdanie:
>>>>> "Zasada nr 1 moc głośników musi być niższa niż moc wzmacniacza. To
>>>>> ogólne ale zakładając ze mamy wzmacniacz 200 W możemy podpiąć pod
>>>>> niego głośniki o łącznej mocy mniej niż 200 W."
>>>>> Czy mógłby to ktoś potwierdzić i ewentualnie wyjaśnić, dlaczego?
>>>>
>>>> Odpowiedź masz w pytaniu. 100V - nie możesz przeciążyć "elektrowni".
>>>> Identyczna zasada obowiązuje przy "zwykłych wzmacniaczach" ze 100W nie
>>>> możesz pobrać więcej - grozi to uszkodzeniem wzmacniacza.
>>>> To że podpinasz kolumnę 1000W nie oznacza że ona tyle wezmie -
>>>> zakładając że trzymasz się dopuszczalnego obciążenia np 4R.
>>>
>>> Co za głupoty?
>>>
>>> Moc głośnika powinna być większa lub równa mocy wyjściowej wzmacniacza.
>>> Inaczej wzmacniacz pompując np. moc 200W w głośnik 100W go zwyczajnie
>>> spali.
>>
>> Właśnie nie skorzystałeś z okazji żeby nie gadać głupot...
>>
>> Pytanie było o dobór mocy głośników w instalacji radiowęzłowej 100V
>> (choć za moich czasów to raczej 120V było standardem). W instalacji
>> takiej parametrem ustalonym jest maksymalne napięcie w sieci głośnikowej
>> a moc pobierana przez pojedynczy głośnik zależy bezpośrednio od jego
>> impedancji po stronie zacisków przyłączanych do sieci (zwykle głośnik
>> taki zasilany jest przez transformator głośnikowy).
>
> Innymi słowy chcesz powiedzieć, że korzystamy ze wzoru P = U^2/Z, przy
> czym głośniki cechowane są nie Z tylko P i stąd suma mocy głośników nie
> może przekroczyć mocy wzmacniacza, gdyż inaczej impedancja zastępcza
> była by mniejsza od impedancji oczekiwanej przez wzmacniacz i doszło by
> do uwalenia końcówki mocy.
>
> Jest to odwrotnie niż przy "zwykłym" sprzęcie audio, ale tam głośniki
> cechowane są Z a nie P. Mnie zmyliło to zdanie:

Jeszcze nie tak. W sprzęcie domowym/estradowym gdzie linie przesyłowe są
krótkie (głośniki blisko wzmacniacza) stosuje się głośniki niskoomowe
(bo takie są na ogół same z siebie - wysokoomowy głośnik to albo
niepotrzebnie ciężka cewka psująca ch-kę wysokich tonów albo dodatkowy
transformator głośnikowy czyli sam kłopot. I w takim sprzęcie głośniki
opisywane są _dwoma_ parametrami - impedancją znamionową i mocą
maksymalną. Napięcie wynika z tych wartości.

Natomiast w instalacjach rozległych, gdzie w skrajnych wypadkach
(radiowęzły publiczne s połowy ubiegłego wieku, ich druty jeszcze
gdzieniegdzie wiszą...) odległości od wzmacniacza do najdalszych
głośników mierzone były w kilometrach przesył dźwięku musi odbywać się
na niskich prądach w celu zmniejszenia strat omowych w linii 0 i żeby
stosowna moc przesłać trzeba podbić napięcie. Dodatkowo instalacje
radiowęzłowe zakładają że część głośników będzie używana w miarę potrzeb
- ktoś włączy, ktoś wyłączy, głośniki radiowęzłowe przeznaczone do
pomieszczeń miały regulacje głośności (zwykle przełącznik wybierający
odczepy transformatora) - zatem parametrami, nadal _dwoma_ opisującymi
głośnik są: napięcie znamionowe i maksymalna moc pobierana (w przypadku
głośników z regulacją)/moc znamionowa (dla głośników nieregulowanych).
Impedancja jest wypadkową powyższych.

Z dodatkowych smaczków - ponieważ linia rozgłoszeniowa jest długa to
awaria linii jest zdarzeniem prawdopodobnym - w tym awaria w postaci
zwarcia. Wzmacniacze zatem albo posiadają bezpieczniki przeciążeniowe
wyjściu albo są odporne na zwarcie - nadmiar mocy admisyjnej, automatyka
kontrolująca stan linii czy co tam jeszcze można wymyślić. W każdym
razie nawet zwarcie gwoździem nie czyni takiemu wzmacniaczowi większej
krzywdy.

--
Darek