> Nie chcę tutaj nikogo obrażać, ale denerwują mnie ludzie, których
strasznie
> rażą błędy ortograficzne i muszą dać upust swojej frustracji z tego
tytułu,
> że ktoś ośmielił się popełnić błąd ortograficzny (nieważne z jakiego
powodu)
> i jednocześnie nic nie wnoszą do dyskusji, a tylko krytykują kogoś za
błędy, > podobno z dbałości o jakość dyskusji.

Mój znajomy nazywa to załamaniem autorytetów.
Znam kilka wybitnych osób z tej grupy, którzy w zasadzie się z tym
pogodzili.
Ich kilka zdań na dany temat - rozwiąże problem całkowicie.
Tylko musieliby chcieć.
Jednak jest to tragedia, że chłopak który chce coś wiedzieć - zachowuje się
dziwnie. Przecież to on chce coś dostać, więc dlaczego wyzywa?
W sumie i tak jest lepszy od całej masy, która nie zgłębia takich
szczegółów, ale jak on chce dostać coś od kogoś, nie szanując?
Tu chodzi o dobro tego młodego człowieka. Przecież my możemy dać sobie
spokój... znowu.
Rozwój jednak polega na sposobie kształcenia. Musi być obustronna relacja.

"Coraz częściej i sami nauczyciele, i ich społeczne otoczenie nie
dostrzegają potrzeby szczególnej aktywności pozaszkolnej nauczycieli.
- Co więcej, nawet nie oczekują takiej aktywności. Stąd można mówić o zaniku
ukształtowanego przed laty modelu zawodu nauczycielskiego i zaniku
utrwalonej w tradycji wizji nauczyciela. Równocześnie pośród młodych
propaguje się
_odrzucenie autorytetów, zasad moralnych i norm obyczajowych, zaś na gruncie
samej pedagogiki coraz częściej hołduje się błędnym i naiwnym koncepcjom
wychowania, dalekim od całościowej i realistycznej wizji człowieka._
Szczególnie mam tu na uwadze wszelkie zjawiska marginalizowania wychowania w
stosunku do nauczania (w formie psychologizmu, socjologizmu, pedagogiki
negatywnej, antyautorytarnej, pragmatycznej, postmodernistycznej), jak
również zastępowania pojęcia "wychowanie" określeniem "edukacja" rozumianym
jako "kształcenie". Niepokojącą jest też wulgaryzacja czy utopijność zarówno
samej młodości, jak i wychowania. I to są główne powody, które zadecydowały
o potrzebie ukazania bogactwa młodości jako wyzwania dla współczesnych
wychowawców"

A teraz coś dla młodego kolegi:
1) Czy jak wchodzisz do pokoju nauczycielskiego to wołasz: Powiedzcie mi ile
to jest całka z ln(x)?
(Proszę nie uważać, że jak ktoś już wie o tak skomplikowanej sprawie jak
całka, to nie oznacza, że wydźwignął się na poziom ułamka wiedzy matematyka
w tym pokoju.)
2) Zrobiłeś dobrze, że przeprosiłeś. Niepotrzebnie argumentowałeś, bo
zdradziłeś swój (głupi de facto) tok rozumowania. Najlepiej jest przeprosić
szczerze.
Jeśli nie umiesz - to po prostu przeprosić, bo domyślasz się, że nie podoba
się w danym miejscu Twoje zachowanie. Później dojdziesz do tego co to jest
szacunek i po co to.
3) Ja nie wymagam szacunku. Na szacunek się po prostu zasługuje. Mi jeszcze
daleko do tego. Jednak lepiej dla Ciebie, abyś Ty często ten szacunek
okazywał. Więcej zyskasz.
O tych GSMach to nauczysz się szybko, bo to proste, ale skomplikowane sprawy
to zajmą Ci lata.
Jak będziesz miał nauczyciela (a nawet nauczycieli - to nowa zaleta
internetu) - to w parę lat staniesz się dość dobry.
4) Paradoks polega na tym, że przez całe życie będzie się Ci wydawać, że już
wiesz więcej niż niejeden nauczyciel. Niestety to w większości przypadków
fikcja.
Jeśli to zrozumiesz - będziesz dobry. Jeśli nie - będziesz wiecznie
przemądrzałą marudą.

Szczerze Życzę Ci powodzenia.

--
-- .
pozdrawiam
Sylwester Łazar
http://www.alpro.pl
http://www.rimu.pl -oprogramowanie do edycji schematów
i projektowania PCB