>>> A ja także Strusią.
>>
>> A mnie, jako wrocławianina, gdzie ulice są jakie, a nie czego,
>> zawsze uderzały takie nazwy jak "ul. Śmigłowca". We Wrocławiu
>> byłaby "ul. Śmigłowcowa".
>
> Wtedy by ktoś mógł zapytać, kto to taki był ten Śmigłowcow i dlaczego
> on nie Wiertaliotow, albo zgoła Gielikopterow. Wrocławskie ulice są
> może konsekwentnie 'jakieś', ale nigdy nie są 'czyjeś', najwyżej
> 'kogoś' -- jest więc tak, jak w innych miastach Polski. Ale idźmy dalej
> na południe -- w Czechach może być "ul. Jana Masaryka" (w Pradze jest),
> ale może to być też "ul. Masarykova". Spotkałem na Słowacji, to inny
> język, ale czeskie ulice mające ludzkiego patrona też są często z
> końcówką "-ova".

Może też być Masarykova Třída (w Ołomuńcu).

Zawsze byłem przeciw ulicom "czyimś" czyli "imienia kogoś". Różnie to z
tymi patronami bywa, zwłaszcza tymi związanymi z polityką - a to okazuje
się, że niesłuszny ideologicznie, a to, że się dopuścił, a to, że z
nadania określonych sił. Nawet i artystom czy naukowcom można coś
doczepić - niby wielki naukowiec, nagrodzony noblem, a bił żonę!

A wracając do Wrocławia - jest tu ciekawy przypadek - ul. Wróbla. Sam
prof. Miodek się wypowiadał - i nie jest to ulica "kogo/czego" Wróbla,
ale "jaka" Wróbla. Tylko, że nie da się tego poznać na pierwszy rzut
oka. Ale "mieszkam przy Wróblej", a nie "przy Wróbla".

Ale co to wszystko wspólnego z elektroniką?

--
Grzexs