Pan Marcin Wasilewski napisał:

>> Projekt PC/XT _był_ spieprzony. Ale wiemy to po latach.
>
> Tu nie chodzi o ilość pamięci, tylko o filozofię sprzętu, brak
> jakichkolwiek układów specjalizowanych i procesor wywodzący się
> z kalkulatora, z architekturą typową dla 4 i 8 bitowych procków
> z tamtych czasów.

A co przeszkadał brak układów specjalizowanych? Działało, dało się
złożyć w rozsądnej objętości za rozsądną cenę, więc było OK. Za to
ryzyko biznesowe dużo mniejsze, nie było niebezpieczeństwa, że
zabraknie jakiegoś fikuśniego scalactwa szytego na miarę, albo że
coś się w środku rypnie. A z czasem i tak zaczęto scalać wszystko
do kupy.

Jak było z wyborem procesora, tego do końca nie wiemy. Ja tam nie
widzę niczego złego w wywodzeniu się z 4- i 8-bitowców, ale może
i ta sławetna motorola była rozważana. Rozmowa na wysokim szczeblu
mogła wyglądać mniej więcej tak:

-- Hej, chcemy peceta zrobić, no wiesz, taki komputer osobisty.
-- Dobrze róbcie, co nam do tego. Nasz biznes idzie świetnie.
-- Ale wy robicie mikroprocesory, a inż. White twierdzi, że by się
dla nas nadały.
-- Mikroprocesory mówisz? Zaraz sprawdzę... A tak, robimy też
mikroprocesory. Dużo tego wam trzeba?
-- No wiesz, chcieliśmy tym zawojować świat...
-- Poczekaj, zaraz zapytam.
-- Będę wdzięczny.
-- Mówią, że możemy nie dać rady. Wiesz, nasz biznes idzie świetnie.
-- No to dzięki, za dobre chęci chociaż.

Intel wyrósł na pecetach, więc można było liczyć na jego lojalność.
Przynajmniej do czasu. Im po prostu zależało. A z Motorolą mogłoby
być różnie (później przy PowerPC dało się to odczuć).

> W efekcie wyszło z tego "rzeźbienie w gównie".

Podobno trzeba do tego mieć zaparcie. Wtedy najlepiej wychodzi.

Jarek

--
"I think there is a world market for maybe five computers."
[Thomas John Watson, president of IBM, 1943]