W dniu 2010-04-13 11:41, JanuszR pisze:
>>> Zachowanie fali przypomina światło, ono jest światłem tylko o innej
>>> długości fali. Są oczywiście różnice
>>> w stopniu pochłaniania fali przez różne materiały oraz zdolność
>>> reagowania z ciałami o rozmiarach znacząco mniejszych od długości fali,
>>> które dla nas są mają realny wymiar ale fala ich nie widzi, uginanie się
>>> fali. Tak więc przesłonić wiązkę fali może tylko obiekt o rozmiarach
>>> wielokrotnie większych niż długość fali i oczywiście nieprzezroczysty
>>> dla niej, najlepiej metalowy lub siateczka o oczkach mniejszych niż pół
>>> fali. Jednym półdipolem cienia nie rzucisz. Za nim w odpowiedniej
>>> odległości możesz umieścić kolejny półdipol i on też da energię. Antenka
>>> nie spowoduje, że dla innych użytkowników energii będzie mniej.
>>
>> Jeśli z danego obszaru pobierzesz energię to w pewnym sensie powstaje
>> cień za antenką. Jednakże wszystkie sąsiednie punkty są punktowymi
>> źródłami fali. Jeśli nie było zaburzenia to nadawały koherentnie
>> tworząc falę TEM. W momencie gdy w "cieniu" za anteną nie ma
>> punktowych źródeł (bo fala została pochłonięta) to sąsiednie obszary
>> nadając dookólnie uzupełnią ten brak energii. Ale to znaczy że one
>> wyemitowały trochę w bok żeby ten obszar oświetlić ale zabrakło emisji
>> z tego obszaru cienia zapewniającej płaski charakter fali. W efekcie
>> sąsiednie obszary podzieliły się z cieniem swoją energią.
>
> Czy ja pobiorę tę energię czy nie nie ma znaczenia ona i tak uległaby
> rozproszeniu podgrzewając atmosferę.

No powiedzmy w obszarze półsfery o średnicy iluś tam km. Jeśli po drodze
pobierzesz energię to dalej poleci jej mniej powodując skrócenie
efektywnego zasięgu. Czyli w krótszej odległości od nadajnika będzie
można odebrać sensowny sygnał.

Mój dipol oczywiście ma wpływ na
> rozkład pola w otoczeniu powiedzmy pięciu długości fali. Jeżeli kolejny
> dipol jest w odległości większej ich wzajemne oddziaływanie możemy
> wykluczyć, oba znajdują się w takim samym jednorodnym polu. Analogiczną
> sytuację mielibyśmy gdybyśmy w świetle żarówki umieścili obiekt o
> rozmiarze 300nm x 5 nm. Nie jest on w stanie przesłonić światła a
> jedynie spowoduje lokalne ugięcie fal.

Jeśli obiekt lokalnie w pewnym obszarze pochłonie energię fali to
ugięcie będzie efektem nadawania z sąsiednich obszarów czyli zmniejszy
energię w sąsiednich obszarach.

> Ugięcie nie powoduje straty
> energii pola.

Jeśli to jest ugięcie na obiekcie które nie pobierze energii to owszem.
Pole zagęsci się omijając obiekt bo takie będą warunki brzegowe dla
pola. Za nim się "wyprostuje". Jeśli obiekt będzie jednak absorbował w
sposób mało zauważalny do pola czyli będzie wydajną anteną dopasowaną do
impedancji falowej to uda mu się pobrać energię powodując jej deficyt.
Nie da się pobrać energię z układu nie zabierając jej układowi.

Strata jest jest powodowana oddziaływaniem z materią w tym
> wypadku tłumienie powietrzem i rozproszenie pola od kąta emisji. Czy
> strata dokona się na dipolu czy na powietrze nie ma znaczenia.

Ale jeśli w odległości 1km od anteny zostanie pochłonięta część energi
to w tym kierunku jest emitowana mniejsza energia czyli jest mniejszy
zasięg. Straty na tłumienie powietrzem są na drodze kilku cm pomijalnie
małe nawet w porównaniu do mocy pobieranej prze antenę mającą odebrać
transmisję. Tym bardziej są pomijalne w porównaniu do mocy jaką
chcieliby niektórzy pobrać żeby zasilić komórkę. Poza tym zasięg nie
jest ograniczony stratami w powietrzu tylko faktem, że pole maleje z
kwadratem odległości i w pewnym obszarze spadnie poniżej progu czułości
komórki.


--
Pozdrawiam
MD