Pan Arnold Ziffel napisał:

>> Wystarczy, ale to nie tak. Z tego co zrozumiałem, pobudzenie elektrody
>> A daje jedno wrażenie, a elektroby B inne. Jednak pobudzenie A+B nie
>> musi być sumą wrażeń A i B. Teroretycznie jest więc 225 różnych wrażeń,
>> ale w praktyce sporo mniej -- pobudzonych na raz nie może być zbyt wiele
>> elektrod i muszą być dość odległe od siebie.
>
> To te elektrody kodują bezpośrednio częstotliwość, czy jakiś sygnał
> w kodzie nerwu?

Układ nerwowy nie działa w domenie czasowej. To w zasadzie maszyna
binarna (neuron jest pobudzony albo nie), a sygnał może wędrować przez
aksony i synapsy od neuronu do neuronu. Te neurony pełnią rolę routerów
i dodają swoje charakterystyczne opóźnienia. W sunie to wszystko dość
podobne do działania sieci TCP/IP (proszę się szczegółów nie czepiać,
tak to zrozumiałem i opisuje po swojemu).

Te elektrody w implancie to tak trochę na chybił trafił pobudzają dość
przypadkowe nerwy. Ale zawsze te same, mózg się tego uczy. Pobudzenia
też zbliżone do binarnych, jak to neurony lubią.

>>> nie była w stanie odróżnić dwóch sąsiadujących dźwięków na keyboardzie.
>> To nie ona, tylko procesor.
>
> No, ale w efekcie ona, czyli jej mózg. Ciekawe czy z innym (np. nowszym)
> procesorem byłoby inaczej.

Nie, mózg nie ma szans, bo dostał od procesora te same "kopnięcia" w
elektrody. Procesory chyba jakoś doprogramowują w trakcie rehabilitacji
pacjenta.

>>> Tylko jak jest szum lub jakiś dźwięk w otoczeniu, to się gubi w
>>> rozumieniu mowy. Nie potrafi się np. wstroić w jedną osobę, gdy mówią
>>> dwie lub więcej (lub gdy mówi jedna, ale słychać też coś w tle).
>> Dokładnie jak ten codec-2. To rozumiem.
>
> W zasadzie to niesamowite, że człowiek ze sprawnym słuchem jest w stanie
> tak się wstroić.

A nawet wstroić się w dwa równoległe wątki, co podobno nie wszyscy
pootrafią (ja tak).

--
Jarek