W dniu niedziela, 2 grudnia 2012 03:04:21 UTC+1 użytkownik Andrzej Jarzabek napisał:
> On 02/12/2012 01:38, e...@g...com wrote:
> > W dniu sobota, 1 grudnia 2012 20:27:01 UTC-5 użytkownik Andrzej Jarzabek napisał:
> >> On 02/12/2012 01:05, e...@g...com wrote:
> >>> praca programisty wymaga rzeczy typu "radzenie sobie ze zlozonoscia",
> >>> "uczenie sie nowosci natychmiast" itp.
> >> A to jest coś, czego można się nauczyć tylko na studiach?
> > Nauka poslugiwania sie wlasnym umyslem jest domena uczelni wyzszych.

> Nauka posługiwania się własnym umysłem to coś, co człowiek robi od
> pierwszego roku życia do co najmniej lat dwudziestu-paru, praktykujący
> programiście nierzadko dłużej.

Malpy tez, ymmv.

> Nauczyć się programować w stopniu wystarczającym do rozpoczęcia pracy
> zawodowej z całą pewnością się da, doszlifować się możnaby w pracy.

> Probleem jaki ja widzę jest raczej w rozwoju społeczno-emocjonalnym,
> mówiąc w skrócie taki nastolatek to przecież straszny gówniarz,
> powierzyłbyś mu odpowiedzialną pracę w zespole z innymi ludźmi?

Ogolnie tak, oczywiscie musi miec odpowiednie mozliwosci i umiejetnosci.

Ja przez 20tka zepsulem rzeczy za kilka tys eur, zamowilem nie to co trzeba
na chyba kilkanascie. Przed 25 moje bledy liczyc mozna w dziesiatki tys. eur
jak nie w setki. I bardzo dobrze, ze nikt mnie nie trzymal pod kloszem,
pomimo wszystkich glupot, ktorych wole nie pamietac bilans tego
okresu jest pozytywny. Teraz mam trudniejsza prace, ale mniej odpowiedzialna,
przynajmniej pod wzgledem mozliwych bezposrednich strat finansowych.

Nie rozumiem podejscia "mlody ma nic nie robic, bo cos zepsuje". Student
ktory nic nie zrobil nic nie umie, co najwyzej teoretycznie cos umie,
ale kiedys przyjdzie moment zweryfikowania wiedzy - to taki kredyt,
ktory warto miec pod kontrola.

--
Edek