On 2011-03-11 13:21, Przemek O. wrote:
> Bajki Panie piszesz... C++ dydaktycznym językiem.

Posiada:

a) sesowne miejsce w przemysle.

b) Jest obiektowy albo nie, jak kto woli.

c) Pozwala robić zarządzanie pamięcią jak się chce albo nie.

d) stosując metaprograomowanie jest praktycznie funkcyjny kiedy trzeba.

e) Ma ogromne wsparcie.

f) Mimo że nie ma żadnego kompilatora C++ (bo kazdy cczegoś tam nie
potrafi) to jest zaskakująco przenośny.

> Przy języku
> dydaktycznym masz nauczyć się podstaw, teorii, zasad podanych w
> najprostszy możliwy sposób.

Efekty: W pascalu nie ma mapy, listy. Wynik: Pascalowcy rozwiązuja
wszelkie problemy na tablicach. Taaaak, tablice są najlepsze, po h...
komu jakieś kontenery i abstrakcje w języku.

> A sam sposób podania oferowany przez c/c++
> wymaga wiedzy, znajomości i obeznania.

Bo w dydaktyce przeciez chodzi o to zeby było prosto, bez wiedzy i
obeznania, nie?

> A po kiego grzyba GC w językach kompilowanych do kodu natywnego?

A dlaczego GC ma niby być tylko na kodu wirtualnego?

> Niemniej każdy język/środowisko ma swoje uroki i przewidziane zastosowania.

Przewidziane zastosowania wlasnie umierają wraz z ostatnimi projektami w
pascalu. Oczywiście "czy wiecie że Skype jest napisany w Delphi" można
zawsze podrzucić w dyskusji, ale co z tego?

> Moim
> zdaniem prawdziwą sztuką i umiejętnością programowania jest dobranie
> narzędzia do zadania, a nie wyszukiwanie sztucznych problemów co w czym
> da się zrobić i co jest od czego lepsze :/

Efektem dobierania języka do zadania jest nauczanie od dziada pradziada
Pascala na uczelniach/szkołach pierdyliard razy tłumacząc na czym polega
sortowanie bąbelkowe ignorując przemysł który ma w d... bąbelki.