W dniu 2015-06-04 o 00:58, ACMM-033 pisze:
>
> Użytkownik "Adam" <a...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:mkn69n$uta$1@usenet.news.interia.pl...
>> Jeszcze jakiś czas temu - gdy w PL było tylko kilka komercyjnych
>> stacji - to można było stacje odróżnić "na słuch". Zwłaszcza RMF.
>
> W Esce (tu najwięcej, ale w innych rozgłośniach też) w połowie pierwszej
> dekady, znaczna część utworów nie wiem, czy celowo, czy dźwiękowiec był
> pizda, była nadawana tak, jakby kompresor został ustawiony zbyt
> agresywnie, każde mocniejsze uderzenie powodowało chwilowe przygaszenie
> poziomu sygnału, efekt wyjątkowo przykry.

Z tego, co pamiętam, to MK125 miał mocny kompresor.
Ciężko było nagrać Moskau Dżyngis Khana.

Teraz czasami to jest specjalnie robione we współczesnych "numerach" -
ale dla mnie jest to błąd.

>
>>
>> A teraz to wszystko jeden hałas :(
>
> To w ogóle nie powinno nazywać się sztuką, to dawno przestało nią być.
> Syf, malaria i korniki, jak się kiedyś mawiało. Ale kiedyś, to trzeba
> było nuty znać, albo chociaż w miarę opanować edytor muzyczny, a dziś,
> pukniesz parę razy w bębenek, zwykle wirtualny i jużeś-waść tfurcom
> jest. :P I lecisz w świat, a siuśki piszczą w ekstazie (nie mylić z tym
> narkotykiem).

No coż. "Śpiewające fortepiany", Waldemar Malicki, Grupa Mocarta,
wcześniej Marek & Wacek - chyba nie trzeba objaśniać.
Natomiast mam wrażenie, że akompaniator Roberta Janowskiego (taki
ciemnawy, co wystukuje kilka nut) z "Jaka to melodia" umie tylko to, co
umie ;)

Jednak znałem kilka osób, grających wyłącznie ze słuchu, bardzo dobrze,
a nie znających nut - a w zasadzie nie umiejących czytać zapisu nutowego.

A media to z każdej osoby wykreują gwiazdę. Już nawet nie wnikam w
różnych "zboczków", bo mnie jeszcze ktoś zlinczuje ;)


--
Pozdrawiam.

Adam