On 02.09.2015 17:15, Piotr Gałka wrote:
>
> Użytkownik "bartekltg" <b...@g...com> napisał w wiadomości
> news:ms6vo4$rmg$1@node1.news.atman.pl...
>>
>> Roman właśnie wrzucił wykres z pomiarów, i za chiny ludowe
>> nie pasują do modelu a/(b+x) ;-)

Hmm, nie jest tak źle. Gnuplot oszukiwał, ale nakarmiony
wspołczynnikami podanymi przez J.F łapie lepszy wynik:

a = 0.0885309 +/- 0.009816 (11.09%)
b = 139.491 +/- 5.881 (4.216%)
final sum of squares of residuals : 1379.32

Wykładnik (funkcja d*x^ff nadal znacznie lepiej pasuje, ale nie znamy
niepewności.
d = 144.663 +/- 1.237 (0.8553%)
ff = 0.714974 +/- 0.004534 (0.6341%)
final sum of squares of residuals : 67.5902


https://www.dropbox.com/s/jnqac31v41punuq/hist_size.
eps?dl=0



> Dopóki nie doczytałem o tym prostopadłym wychodzeniu linii pola B,

Wychodzą prostopadle, jeśli prostopadle wchodzą.
Jak nie, mamy jakieś załamanie.

> wyobrażałem sobie, że w szczelinie linie idą generalnie dość prosto, a z
> boków tylko trochę szerzej -

No i tak jest.

> że pole "chce" się jak najkrótszą drogą
> przedostać na drugą stronę szczeliny. Ale skoro te tuż poza krawędzią
> muszą wychodzić prostopadle do powierzchni to poszerzenie z boku jest
> znacznie większe niż wcześniej sobie wyobrażałem.

Ale tak _nie_ jest. Skąd to wziełeś? Może w którymś momencie
Cię zmyliłem.

Składowa prostopadła B zachowuje się, skłądowa równoległa
B przeskalowuj się przez mi_r (bo H jest zachowane).
Czyli nawet, jeśli nad rdzeniem (wzdłuż magnetowodu,poza szczeliną)
widzimy pole pod przyzwoitym kątem, to i tak strzałki w merromegnetyku
stykają się z powierzchnią bardzo płasko.


> To znaczy, że ten
> efekt wydłuża efektywną długość szczeliny. I im jest ona większa (znaczy
> dłuższa wzdłuż linii pola) tym i to wydłużenie jest większe.

Efekt istnieje, ale czy można go widziać jako przedłużenie szczeliny?
Raczej bym go widział jako szeregową cewkę powietrzną.
Pewnie oba wyobrażęnia są równie prawdziwe;-)


> Pole nie ma powodu, aby "chcieć" się skupiać w szczelinie.

No włąśnie ma, bo lecąc tamtędy dość dobrze minimalizuje
łączną energię układu.

> Ono globalnie
> "chce" mieć jak najłatwiejszą drogę i jak napotyka na szczelinę to
> najefektywniej jest jak się część linii rozejdzie na boki. Masa ludzi

Oczywiście. Tylko ta rozproszona ilosć nie jest taka wielka,
stąd tamto przybliżenie dość zbrubnie, ale działa.

Nie ejstem pewien, czy to ścisłe, ale jak droga w powietrzu
jest n rezy dłuższa, n razy 'mniej chetnie' tamtędy popłynie.

> Wydaje mi się, że to może prowadzić do wykresu jak RoMan zamieścił -
> prosta w skali log/log, ale o "złym" nachyleniu.

usiałbym zobaczyć matmę aby uwierzyć.
Zresztą, to byłoby za prosto, aby wychodziło x^0.714974 ;-)

Chociaż uniwersalność wykładnika trochę to sugeruje.

pzdr
bartekltg