> Na Wydziale Elektroniki Politechniki Warszawskiej (czyli na popularnie
> mówiąc Elce) programy na Odr 1402 spisywało się na pliku specjalnych
> arkuszy ochrzczonych mianem sheetów, potem odbierało się ważący parę
> kilo plik kart Holleritha,

U nas pisanie na sheetach też było w ofercie ośrodka obliczeniowego,
ale to wydłużało o jeden dzień proces tworzenia programu. Po paru
pierwszych programach wszyscy na roku nauczyliśmy się obsługiwać
perforatory. Dla wielu był to pierwszy kontakt z klawiaturą.

> przeglądało i własnoręcznie edytowało karty
> źle zakodowane...

Oj, tak, tak. Z definicji panie perforatorki miały obowiązek
przepisywać znak w znak, łącznie z błędami ortograficznymi
w komentarzach. A w rzeczywistości... raz zdarzył mi się
plik kart wydziurkowanych z przesunięciem o jeden znak w
lewo (czyli to, co miało być w 7 kolumnie, było w 6). Jak
ktoś pamięta FORTRAN, to wie, jak to było bolesne.

Pozdrowienia,
MKi