On 14.03.2017 02:23, bartekltg wrote:
> On 14.03.2017 00:01, WM wrote:
>>
>> Oni zabrali głos, bo sporo artykułów błędnie wyjaśnia powstanie efektu.
>> Nie wszystkie artykuły uwzględniają odbicie od naczynia, a to kluczowe
>> dla prawidłowego wyjaśnienia.
>
> Nie widziałem wyjaśnienia, które pomija oddziaływanie ze stołem.
> A bez tego, jak mówisz, się nie da;-)
>
> Może w końcu obejrzę filmik;-)
>
>
> Prawidłowe rozwiązanie jest znane od dawna a nawet kraży w internecie
> od dawna.
>
> Jeśli mówią o podskakiwaniu, to obawiam się, że mogli nie zrozumieć
> argumentów ludzi to wcześniej opisujących. Mechanizm ten sam, tylko
> inaczej opisany;-) "Panie, podskakuje", zamiast "panie, podrywanie za
> jeden koniec powoduje, że przyszpieszenie liniowe w górę jest mniejsze
> niż przyszpieszenie kątowe, przez co obracajacy się obiekt naciska na
> podłoże i tym samym zdobywa dodatkowy popęd" ;-)
>
> Zdarza się. Że kwantówka wg Hainsenberka i Schroedingera to to samo też
> nie od razu wiedziano ;-)
>
>
>
>> Gdybym miał wykonać optymalny łańcuch, to jakie powinno być ogniwo?
>> Chodzi o moment bezwładności, wymiary i umieszczenie środka ciężkości
>> ogniwa.
>
>
> Jeśli mówimy o kształtkach powiązanych luźnym sznurkiem,
> to malutki koralik na długiej nieważiej belce ;-)
>
>
> Kształtka leży płasko.


Wszystko co poniżęj napisano, przy tym założeniu, to prawda,
ale daje chyba niezbyt dobry obraz emchanizmu.

Ogniwa połączone są raczej na sztywno niż gumką, więc
nie działą tam siła, ale raczej, po drugiej stronie spektruym
uproszczeń, pierwsze szarpnięcie nadaje końcóce prędkość v
(przy zderzeniu niesprężystym, sprężyste może dać końcówce ciut
wiecej).
Wtedy (znów symetryczne ogniwo) pierwsz impuls (siła scałkowana
po czasie, ale krótkim, wiec wygodniej tratować w całości) rozkałda
się jak siły policzone poniżej.
W optymalnym przypadku więc dostajemy drugie tyle od podłoża.

Ale ten immpuls rozpędził jedynie koncówkę do v (przypominam,
niespręzyste zderzenie). Środek masy leci z v/2.
Potrzeba jeszcze drugie tyle.

Od podłoża dostaliśmy więc tylko 1/4 potrzebnego pędu (dla wymeinionego
'optymalnego' poprzednio kształtu).
Tłumaczac na język poprzednich obliczeń, R = F/3 (tylko zamiast siły reakcji
i siły od łańcucha można na to patrzeć jak na łączne impuls siły)

Jeśli zderzenie byłoby idealnie sprężyste, dostajemy za darmo połowę,
czyli jak poprzednio, R=F.
Nic tylko usiąść i ceirpliwie nawijać optymalne sprężyste oczka ;-)




> Ciągniemy za prawą stronę, siłą F, oraz podłoże
> pcha siłą R.
>
> Środek masy przyszpiesza:
>
> a = (F +R)/m
>
> dodatkowo mamy przyszpieszenie kątowe (nadal zakładam, że leży
> płasko) względem punktu styku z podłożem w'
> w' * I = F*L
> L - dlugość klocka
> I moment bezwłądnośći _względem punktyu styku z podlozem_
>
> dodatkowo w' *L/2 = a
> Ramię L/2 obowiązuje dla symetrycznego rozkładu masy, gdy srodek masy
> jest w geometrycznym sroidku ogniwa.
>
> 2a I /L = F*L
> a = F L^2/2I
>
> F (L^2m/2I) = F + R
>
> Chcemy zminimalizować I. Założyliśmy już, że środek amsy jest w środku,
> więc minimum będzie, gdy cała masa jest w środku (w odległości L/2)
> I = m*(L/2)^2 = mL^2/4
>
> F 4/2 = F+R
> R=F
>
> Osiągneliśmy optimum (wiecej sie nie da, nie ma energii).
>
> Tyle, że tak łądnie jest tylko na początku rucu, potem wraz ze wzrostem
> kąta efekt podpierania maleje.
>
> Dla zpokoju sumienia, pręt i hantelka mają odpowiednio
> I_p = L^2 m /3
> I_h = L^2 m /2
>
> co daje odpowqiendio
> R = 0.5 F
> R = 0 F
> To ostatnie aż mnie zaskoczyło. Ale druga kartka potwierdza:)
>
>
> Sprawa komplikuje się, gdy uzyjemy najcześćiej stosowanego do tego
> pokazu łańcuszka:
>
> https://www.castorama.pl/produkty/narzedzia-i-artyku
ly/mocowania-i-laczenie/sznury-pasy-i-lancuchy/lancu
chy/lancuch-kulkowy-stahl-fi-3-2-mm-srebrny.html
>
>
> Mają one ograniczony kąt skrętu na jednym ogniwie, więc wiele kulek
> jest na raz w stanie "podnoszenia", robi za jeden element.
>
>
> pzdr
> bartekltg
>