Napisałem:

>
>>> Druga ważna zaleta tego, zupełnie niedoceniana, to spłaszczanie obrazu.
>>> Chodzi o efekt, gdy mniej doświadczone oko widzi fajny kadr, ale nie
>>> zdaje sobie sprawy, że w 2D kadr będzie nieczytelny i zaśmiecony. Wizjer
>>> optyczny teoretycznie daje obraz płaski, ale mózg człowieka
>>> ''odpłaszcza'' na zasadzie seperacji planów.
>>
>> Niby czym się różni w tym względzie obraz ma matówce od obrazu EVF?
>> - Jeden i drugi jest płaski,
>> - zakładam, że jeden i drugi powstaje przy otwartym obiektywie
>> - zakładam, że częstotliwość odświeżania jest wystarczająca
>>
>> Gdzie różnica, poza inną tonalnością?
>
> Różni się sposobem obserwacji. Wbrew pozorom to też jest istotne.
> Zauważyłem to, gdy pierwszy raz dorobiłem się ultraszerokiego kata (był
> to Vivitar 17-.28 w odległych czasach analogowych). Na odbitkach np.
> bardzo raziło mnie to, ze blat stołu stojącego w pokoju jest na zdjęciu
> rombem. Podczas kadrowania w wizjerze w ogóle to nie razi - gdyż mózg
> przy takim sposobie obserwacji kompensuje te zniekształcenia.
>

Jeszcze jedno - przypuszczam, że znaczenie ma zbieżność między pozycją
głowy a obserwowanym obrazem i w przypadku EVF (szczególnie
nieodchylanego) postrzeganie zniekształceń kątów byłoby przez mózg
kompensowane podobnie jak w wizjerze lustrzanki. Natomiast obraz na
ekraniku LCD będzie odbierany podobnie jak odbitka - czyli
zniekształcenie kątów łatwo zauważymy.

--
Pozdrawiam!
Marek Wyszomirski (w...@t...net.pl)