Pan Grzegorz Niemirowski napisał:

>> I tu zamiast skończyc, pomyślalem ze fajnie byłoby zobaczyc płomien
>> z tego wężyka. Zbliżyłem zapalniczkę ... i teraz mam akumulator z
>> oderwaną górną pokrywą :-(
>> A przeciez kolega miał takie radzieckie urządzenie, które
>> elektrolizowało wodę, i mieszanka gazów wypływała przez palnik.
>> Jak oni to zrobili?
>
> Zależy jaka mieszanka. U Ciebie pewnie wodór był wymieszany z tlenem
> atmosferycznym, więc wybuchło.

W czasach mojego dzieciństwa strzelało się z puszek z karbidem. Puszka
zamykana deklem, po jakiejś kawie czy czymś, z drugiej strony dziura
gwoździem uczyniona. Kawałek karbidu do puszki, napluć na to, zamknąć.
Przyłożyć zapałkę do otworu -- a wtedy łup, puszce dekiel odwala.

> Nie wiem jak z tymi palnikami, ale podejrzewam, że tak samo jak w
> kuchence gazowej: leci sam gaz bez powietrza i spalanie może odbywać
> się tylko na zewnątrz, przy ujściu.

Jak karbidu było za dużo, albo zbyt długo się czekało, stężenie acetylenu
w puszcze rosło ponad miarę, to z pukawki wychodziła lampka karbidowa.
Zamiast "łup" był acetylenowy płomień przy dziurce.

> W środku palnika tlen nie występuje, więc płomień tam nie wniknie.
> Inaczej doszedł by do samej gazowni i byłoby wielkie bum. Tymczasem
> tak się nie dzieje.

Nie dzieje się, bo metan wybucha tylko przy stężeniu 5-15% w powietrzu.
Gdy jest go więcej, nawet nie chce się palić. Całkiem spore domieszki
powietrza (np. 10%) są bezpieczne. Obniżanie kaloryczności gazu przez
dopompowanie powietrza to stara praktyka gazowników. Dlatego teraz już
jest wymóg rozliczeń za kWh, nie m3, a zawartość gazu w gazie jest na
bierząco mierzona.

--
Jarek