W dniu 25.09.2019 o 08:34, Jacek Maciejewski pisze:
> wezwania ludzi nauki by mieli ograniczone zaufanie do wyników swoich
> badań. Zupełnie niepotrzebne, bo takie właśnie mają.
>
Wśród naukowców jest sporo geeków, nerdów, kujonów, i innych
zakompleksieńców. Jeśli mają wysokie IQ, to zazwyczaj towarzyszy temu
socjopatia. To *nie jest* środowisko normalne (cokolwiek "normalne"
miałoby oznaczać. To oczywiście "brak szaleństw", czy innych odchyleń
od... średniej. Czyli i brak wybitności, niestety. Przeciętniactwo siłą
rzeczy).

Oczywiście naukowcy mają swoje /noblesse oblige/, są "standardy", sądy
koleżeńskie, presja środowiska, metody naukowe -- wszystko to bym ujął w
cudzysłowy (za gęsto by od nich było!), jako... komunały. Bo jest wiele
przykładów na to, że panują tam *mody*, przesądy, asekuranctwo, czy pęd
stadny.

Czyż nie usiłowano zaszczuć Einsteina, w słynnej akcji "Stu Profesorów
(...)"? O prawdziwym geniuszu świadczy jego na ową nagonkę odpowiedź:
"/Gdybym nie miał racji, wystarczyłby jeden/" !!! - wykrzykniki ode mnie.

Innym przykładem, wielce znamiennym, jest owczy pęd w religię "strunową"
(fizyka sub-elementarna). Jeden z krytyków tego pędu, bodajże Wheeler
(nie wierzcie mojej pamięci, coraz mniej mogę jej ufać), odszedł z tej
sekty, i zwrócił wtedy uwagę, że w niemal żadnym liczącym się ośrodku
naukowym nie-strunowców się nie zatrudnia. Co świadczy o głupocie wręcz,
bowiem rozmiary strun, o czym wiadomo, i nikt temu nie przeczy,
wykluczają ich detekcję jakimikolwiek znanymi, i przewidywalnymi
metodami. I nie zmieni się to w ciągu najbliższych stu lat, a może i
tysiąca!

Dalej: jako "były strunowiec" znał kanony tego trendu, i wskazuje, że ze
względu na istnienie "dowolnych parametrów", których nie da się wysnuć z
samej tylko teorii, lecz jedynie wyznaczać eksperymentalnie (tylko,
drobiazg! Ze wskazanego wcześniej względu, wymiarów strun, po prostu...
nie ma jak!). Tych parametrów jest taka mnogość, że gdyby jakieś
eksperymenty były jednak możliwe, to manipulując owymi parametrami,
można uzyskać dopasowanie do *każdego* wyniku. Upada więc na pysk
*falsyfikowalność*. Określił on to tak, że:
/nie istnieje *jedna* teoria strun/
/lecz jest ich 10^500/

Kto wie, co oznacza ta liczba, większa, niż niewyobrażalność? Dla
ustalenia uwagi podpowiem, że wszystkich atomów, w całym obserwowalnym
Wszechświecie, jest raptem 10^91 -- tak szacują ci, co się na tym znają.

Ergo: przywiązanie n... wrrróć: _N_auki do teorii strun jest objawem
stadnego pędu, zabobonnej wiary, przesądów, i popierania przeciętniactwa.

inną patologią jest znany fakt, że badacze, nawet i ze sporym dorobkiem,
gdy już się nacieszą splendorem, i dobrą posadą, z wiekiem, unikają
tematów naprawdę nowatorskich. A gdy pod jakimś takim pojawi się ich
nazwisko, to najpewniej stworzył to, od A do Zet jakiś uzdolniony
doktorant, z zerową dotąd publikowalnością.



--
Jestem racjonalistą w 100 %
Dlatego gdy widzę ślady kopyt, którym towarzyszy natrętny swąd siarki,
to wzywam fachowca: egzorcystę!