> Zreszta ... jak sam piszesz powyzej, pracownicy za 2000 byli do zdobycia

Ja poszedłem na rozmowę nie mając pojęcia, ile płacą. Wcześniej dowiedziałem
się, że mógłbym tam robić doktorat, więc to mnie zachęciło, żeby pójść -- na
miejscu się dowiedziałem, że z tym doktoratem to niby można, ale niechętnie,
bo oni chcą pracownika, który im zbuduje i oprogramuje sprzęt, a nie
naukowca. W trakcie rozmowy dowiedziałem się, ile płacą -- to i tak dobrze,
bo normalnie to kandydat na pracownika deklaruje, ile chce zarabiać, a firma
nie wyjawia, ile płaci. Jak się dowiedziałem o proponowanej płacy, to
jeszcze chwilę kurtuazyjnie porozmawiałem z panem i poszedłem do domu, nieco
zdenerwowany, że znów musiałem się ubierać w garnitur, jechać pół miasta po
nic.
Jeszcze jedno -- mój rozmówca był trochę zirytowany tym, że "od pół roku
szuka ludzi" i "na rynku nie ma specjalistów". Dodam jeszcze, że na rozmowę
do nich miał iść mój kolega ze studiów (niezły programista od CUDA, która to
technologia była wtedy dość świeża) -- jak się dowiedział o płacy, to
wyjechał do Holandii do pracy w R&D znanej firmy (ale nie pamiętam już, co
to za firma -- jeden z producentów telewizorów i ogólnie sprzęt RTV).

R.