Luke napisał:

>> Poradzę sobie z takimi. Oczywiście przed sądem -- bo w Usenecie
>> wiadomo, że są ludzie, do których nic nie dociera.
>
> Robi się za dużo wątków i odmiennych spraw do odniesienia. Do mnie
> wszystko dociera, ale niechże podsumuję.

[...o skrótach i skracaniu uwagi światłe...]

> I nawet, jeśli szansa na taki scenariusz wynosi 1e-16, to autor pomysłu
> powinien takie ryzyko uwzględnić. I może się okazać, że notariusz jest
> lepszy. Bo w razie takiej sytuacji będzie sobie mógł te hashe i podpisy
> ze znacznikiem czasu zutylizować w owym wychodku :) A notariusz dalej
> będzie notariuszem.

Wśród wielu wątków łatwo się zaplątać i pogubić, a wtedy nawet gdy do
kogoś trafi, to snadnie zapomnieć on może o co właściwie szło. A szło
o danie sobie możliwości łatwego -- jak to pięknie nazywają prawnicy --
uprawdopodobnienia przed sądem tego, co i tak jest najprawdziwszą prawdą.

Powołując się w przykładznie na MD5 nie zadawałem sobie sprawy, że mało
istotne technikalia przysłonią komuś samą istotę rzeczy. MD5 i tak jest
tu na wyrost, ale że łatwo dostępne, więc aż się prosi o użycie.
Mógłbym zamiast hasha opublikować na drzwiach przybytku choćby pierwsze
litery kolejnych wierszy maszynopisu mojej powieści. W dowodzeniu przed
sądem, że wydawca mi ją zachachmęcił, byłoby to równie pomocne, co MD5,
SHA1 czy cokolwiek z wyrafinowanej matematyki.

A czy notariusz lepszy? Dla mnie nie jest to oczywiste -- trzeba łazić
do gościa za każdym razem, przebywać w XIX-wiecznej atmosferze, co może
samo w sobie jest ciekawym przeżyciem, ale nie musi dobrze konweniować
z tekstami, które chcę jakoś ubezpieczyć. Ponadto prawdopodobieństwo, że
mu ten jego zeszyt z kartkami przewiązanymi sznurkiem z lakową pieczęcią
zeżrą myszy, oceniam na więcej niż 1e-16. A wtedy odpisy poświadczenia
notarialnego można najwyżej zutylizować w wychodku.

Jarek

--
-- Posłusznie melduję, panie oberlejtnant, że marszbatalion to marszbaciar,
a marszkompania to marszkuma. My zawsze wszystko skracamy.