W dniu 2017-09-08 o 19:07, HF5BS pisze:
>
> Użytkownik "J.F." <j...@p...onet.pl> napisał w wiadomości
> news:59b2a99b$0$5160$65785112@news.neostrada.pl...
>>> Zresztą, można zrobić Wavetable dokładnie z dźwiękami jak w syntezie
>>> i wtedy odróżnić może nie być możliwe.
>>
>> A jak sie to Wavetable dokladnie robi ?
>
> Przypuszczam, że to jest na zasadzie, jak indeks, wskazuje się próbkę,
> wskazuje się parametry jej odegrania, gra i już.

Nigdy nie zagłębiałem się w szczegóły, ale pamiętam, że była brana
próbka z oryginału, zapętlana, a później odtwarzana z różną "prędkością"
- czyli zmieniała się wysokość dźwięku. Dla niektórych instrumentów
można było zmieniać częstotliwość w obrębie dwóch lub więcej oktaw, a
niektóre po transpozycji oktawy już brzmiały sztucznie - te miały więcej
próbek.

> Jak to było popularne, to w pismach było jeszcze o innej technice,
> mętnie kojarzę, że nazwano to WaveGuide (czyli falowód), w każdym razie
> coś z Wave, ale jak szukałem pod tą nazwą, to nie znalazło niczego. Może
> mi się pochrzęściło z innym Wave...czymś

Chyba jakaś modulacja obwiedni to była, czy coś w tym rodzaju.

>
>> Zapisanie wszytkich tonow dla kilkudziesieciu instrumentow ... zaczyna
>> pamieci brakowac.
>> Tzn tak 20 lat temu, bo teraz to starczy :-)
>
> Fakt, czasem się zastanawiam, jak to upchali w 1MB, w każdym razie,
> słuchać sie tego da. Nie mogę wykluczyć, że mogło tam być zastosowane,
> jak w samplach dla C64, że wyławiano w miarę jednakowe kawałki sampla i
> zamiast zapamiętywać cały ciąg, to zapisano jeden fragment
> powtarzającego się miejsca i go wielokrotnie odtwarzano, co niezmiernie
> oszczędzało miejsce, mógł powstać problem zakłóceń z takiego łączenia
> (przypominały pierdzenie, skwierczenie), chyba, że fragment tak
> zrobiono, iż poziom chwilowy końca i początku był jednakowy, wtedy nie
> miało jak zakłócać.
>


Brało się kilka "mikropróbek" dla jednego dźwięku. W pewnym
uproszczeniu: "uderzenie" czy "zadęcię", brzmienie właściwe,
wybrzmienie. Czasem to słychać (nie pamiętam, może Korgi, może Yamahy),
czasem nie słychać - dźwięk wydaje się autentyczny (bodajże Kurzwail).
Osobna kategoria to wczesne Casio - nawet "babcia klozetowa" słyszała
plastik.


>> Czy jakos sie przelicza z jednego wzrorcowego przebiegu ? Ale to tez
>> nie takie proste.
>
> Bardziej by mi się zdawało, że na karcie (nie na każdej... i to było
> słychać...) mogły być filtry, czy jakiś prosty DSP, które dopieszczały
> dźwięk. Trudno z 1 MB danych określić, jakie to były próbki. Bo niektóre
> instrumenty brzmiały bardzo dobrze, a niektóre, zwłaszcza te, gdzie
> zwykła obwiednia ADSR nie wystarczy, brzmiało to niezbyt ciekawie, np.
> organy Hammonda i niektóre syntezatory analogowe były raczej be, ale
> fortepian, czy perkusja, były dźwięczne i dynamiczne, gitara także
> przypominała gitarę... Ogólnie, dobrze brzmiały dźwięki, które
> zasadniczo, były krótkie i o ustalonej ADSR, a źle takie, których
> charakter wymagał zmiany brzmienia i obwiedni zależnie od sposobu
> grania, itd... i było to "źle" słychać.
>

Kupiłem kiedyś dość sporą książkę na ten temat, ale zbiegło się to z
czasem konieczności odstawienia Amigi, klawiszy i MIDI, więc nawet jej
za bardzo nie poczytałem.
W każdym razie były opisy wielu sposobów generowania dźwięków, od
prostej syntezy typu Casio, przez Wavetable, aż do pełnych sampli.

Pomijam tu aspekt klawiatury (ważona, przełącznikowa, piezo, itp).


--
Pozdrawiam.

Adam