W dniu 2016-05-15 o 15:56, John Smith pisze:
> On 15-05-2016 14:58, Andrzej W. wrote:
>> W dniu 2016-05-15 o 14:40, J.F. pisze:
>>> Jakiego dekodowania ?
>>> Karta ma na pokladzie pamiec. Do tej pamieci komputer przez magistrale
>>> wpisuje dane. Karta te dane cyklicznie odczytuje, i do monitora,
>>> piksel po pikselu wysyla. A - gdzies po drodze "dekoduje", czyli
>>> zamienia kody znakow w pamieci na piksele.
>>
>> Nie pomyliło mi się, MDA posiada tylko tryb tekstowy, nie ma
>> graficznego, nie jesteś w stanie zapalić piksela na ekranie a jedynie
>> wyświetlić jeden z 255 znaków strony kodowej 437 w jednej z 2000 pozycji
>> (80x25).
>> Wystarczy buforować jedynie 14 linii (80 znaków) by móc odczytać i
>> wyświetlać to co jest wysyłane przez MDA.
>
> A gdzie chciałbyś "buforować" te znaki?
> K.
>

Nie wiem, czy czytałeś mój pierwszy mail...

Zacznijmy od początku.
Pytający szuka:
1. procesora na tyle szybkiego by odczytał mu dwa sygnał cyfrowe, które
mogą zmieniać się co 80ns, nie mając zegara z którym te sygnały
wygenerowano,
2. procesora posiadającego wyjście graficzne.

Pierwszy warunek wskazuje na bare metal lub FPGA, drugi zaś jest raczej
domeną środowisk opartych o OS.
Połączenie obu warunków może być albo kosztowne albo zawodne (RPI z
Linuxem).

Moja teza jest taka, iż wyjście graficzne można zastąpić połączeniem
szeregowym z dowolnym komputerem i temu komputerowi powierzyć
wyświetlanie obrazu.

Dalej zakładam, że dekodujemy tylko znaki bez jasności (jasność to drugi
identyczny układ).
Na MDA można spojrzeć jako 720×350x50 (12 600 000) pikseli na sekundę
lub jako 80x25x8x50 (800 000) bitów na sekundę. O ile pierwsze trudno
czymś przepchnąć to drugie już się da.
Robimy więc antyMDA, czyli coś co nam dekoduje ciąg pikseli na ciąg
znaków i te znaki wysyłamy do wyświetlenia gdzieś dalej.

Jeśli uwzględnić jasność to potrzebujemy przepustowości 80x25x10x50 (1
000 000) bps.


--
AWa.