> Nie od razu połapałem się, o co Ci chodzi, ale w końcu zrozumiałem :)
> Tyle że wydaje mi się, że niezależnie od wielkości najmniejszego kroku
> silnika AF, na długim końcu zoomy generalnie i tak mają większe problemy
> z ostrzeniem: zazwyczaj mają dużo mniejsze światło, są bardziej podatne
> na wibracje rąk,

jednak nie.
spadek jasnosci rzedu 1 - 2 ev nie odgrywa wiekszej roli , drznie rak jest zbyt wolne
zeby bylo decydujace. na dlugim koncu jednak AF ma lepsze warunki pracy , wystepuje
dwa przeciwstawne czynniki.
Zmniejszenie ewentualnie swiatla jest skutkiem zmniejszenia srednicy zrenicy
wyjsciowej , a wlasciwie zawezenia stozka padajaceggo na sensor swiatla , co utrudnia
pomiar , gdyz zmniejsza baze pomiarowa w detekcji fazy - jest to wplyw negatywny .
natomiast pozytywny wplyw jest wskutek zwiekszenia obrazu , czyli rozdzielczosci
skanowania obiektu , przez co analiza staje sie latwiejsza.
w sumie tele powinny lepiej ostrzyc na dlugim koncu ( dla obiektow nieruchomych).

wymagana jest jednak wieksza gestosc kroku , to mozna pogladowo latwo wyjasnic.
wplyw zmiany odleglosci na zmiany glebi ostrosci , czyli wzrost obszaru nieostrosci
jest mniejszy niz wskutek zmiany dlugosci ogniskowej.

jesli element ostrzacy ma krok powiedzmy 0,1 mm i taki bedzie blad ostrzenia to na
krotkiej ogniskowej nieostrosc bedzie mniejsza niz na dlugiej ogniskowej.

mowiac pogladowo wieksze powiekszenie obrazu powoduje wieksze powiekszenie
nieostrosci. dlatego krok dla tele musi byc gestszy.

jesli obiektyw nie ma wiekszych trudnosci na krotkiej ogniskowej , natomiat
obserwujesz je na dlugiej , jest to na pewno mozliwa przyczyna.