On Thu, 2 Oct 2014, John Kołalsky wrote:

> Ale było o tym co w przypadku skorzystania z jakiegoś prawa do odmowy.zeznań.

Jak chodzi o "zeznanie" to patrz punkt drugi :)

Pierwsze zaś pytanie brzmi: "a jest takie"?
Idzie o manipulację tekstem kodeksu wykroczeń - literalny zapis zawarty
jest w kodeksie karnym i dotyczy wprost karnego, w KW jest "odpowiednio"
i pytaniem jest, czy obejmuje to karne czy wykroczenia.
Jest teza, że karne i tylko karne (czyli odmówić można w kwesti narażenia
się - lub osoby najbliższej - na zarzut przestępstwa, ale nie
wykroczenia).

Drugie zaś, to czy odrębny obowiązek (czyli przepis szczególny) pozwala
na zastosowanie zasady ogólnej.
Problem w tym, że "niewskazanie" jest odrębnym wykroczeniem, a nie
efektem naruszenia procedury wyjaśniania tego pierwszego wykroczenia.
Jest to "wykroczenie samo w sobie", a nie skutek udzielania
wyjaśnień w sprawie "kto prowadził", taki haczyk.
Założenie, że wolno popełnić wykroczenie aby ukryć inne wykroczenie
jest karkołomne. Jakby je przyjąć, to gdzieś na końcu pojawi się
pytanie, czy można kogoś zabić aby ukryć kradzież popełnioną
np. przez brata.

Na mój rozum, powyższe wnioskowanie co najwyżej prowadzi do pytania,
czy sam przepis o "obowiązku wskazania" traktowanym (w razie
niedopełnienia) jako wykroczenie jest konstytucyjny.
Można uważać że stanowi "próbę obejścia prawa" przez prawo :>
(poprzez spowodowanie, że udzielanie wyjaśnień nie jest udzielaniem
wyjaśnień wg KPwSoW lub KPK, lecz osobnym "czynem" podległym przez KW).

pzdr, Gotfryd