Dnia Mon, 11 Mar 2013 17:43:12 +0100, J.F napisał(a):

> Patrze w sklepie ... telewizor 3D.
> A sprzedawca dodatkowo zachwala ze ma konwersje z 2D.
>
> Az nie uwierzylem i kazalem sobie zademonstrowac ... no, cos tam niby
> poprzestawial, ale jak on to zrobil ?

Sam algorytm jest podobny jak te bardziej zaawansowane geometryczne metody
kompresji obrazu.
Obraz jest dzielony jest na obiekty wypełnione teksturą, które między
ramkami obrazu same zmieniają się niewiele, ale się przesuwają, obracają i
wzajemnie zasłaniają.
Przy kompresji są one kompresowane osobno - przy konwersji do 3D
dostarczają informacji o budowie sceny.

Łatwo wtedy określić co przesuwa się na tle czego, na tej podstawie
budowany jest jako-taki Z-buffer i scena odbudowywana jest na podstawie
tych informacji już z gotowym buforem z.
Jak oglądałem dema algorytmów to mam wrażenie że obiekty odganięte jako
bliższe są nieco powiększane (żeby zasłonić nieznane tło) i dla każdego oka
nieco przesuwane w poziomie.

A okazuje się że mózg ma bardzo duże możliwości korekcji (a raczej
niezauważania) błędów przy takiej obróbce.
Samo postrzeganie 3D człowieka też nie polega głównie na paralaksie, a na
podświadomej interpretacji tego co się widzi, nawet jednym okiem.
Podobno wystarczy tylko lekko zmylić mózg budując pierwszy plan za pomocą
paralaksy, po to żeby resztę sceny zgadł już "wbudowanymi" algorytmami
interpretacji obrazu 3D.

Tak działały popularne kiedyś filmy na okulary czerwono-zielone. Zazwyczaj
tylko pierwszy plan był jakimś tam, nawt domalowanym czerwono-zielonym
obrazem, ale wystarczyło to do oszukania mózgu, że telewizor nie jest
płaskim ekranem, a oknem prowadzącym gdzieś wgłąb - dalsze plany były
interpretowane przez mózg tak naprawdę z obrazu 2D.

Podobnie to działa w kamerach 3D - one mają bardzo blisko osadzone
obiektywy, które dają słabą paralaksę. No ale chodzi tu właśnie żeby tylko
mózg przestawić w tryb interpretacji obrazu w telewizorze jako 3D, a on już
sam robi resztę.

Ogólnie temat symulacji wrażeń 3D dość ciekawy - chyba najważniejsze żeby
lewe i prawe oko dostało jakkolwiek inny obraz, a to wystarczy żeby
"wyobraźnia" zaczęła działać. Wystarczy założyć zwykłe czerwono-zielone
okulary i oglądając program 2D na telewizorze można w wielu scenach mieć
wrażenie 3D :)