Pan Mirek napisał:

>> Jeśli "Abonent zobowiązuje się do: [...] nieużywania
>> Karty SIM/USIM w rozwiązaniach telemetrycznych", to i tak może używać
>> karty w korporacyjnych sieciach taksówkowych, rozproszonych systemach
>> rezerwacji i sprzedaży biletów, do realizacji płatności i fakturowania
>> -- bo to wszystko *nie* są "rozwiązania telemetryczne".
>
> Dokładnie. Telemetria to jest po prostu _zdalny_pomiar_ i np. w nie
> jestem w stanie oduczyć całej branży CCTV nazywania "telemetrią"
> zdalne sterowanie kamerą (zwane też PTZ od Pan. Tilt, Zoom) - ale
> to na marginesie.

Są jeszcze idioci, którzy robią w branży reklamiarskiej i "telemetrią"
nazywają pomiar tego, jak często kto ogląda telewizję i którą stację.
Kiedyś wdałem się w dyskusję (w Usenecie) z jednym z wyrobników tej
profesji, który bronił jak niepodległości używania słowa "telemetria"
w tym znaczeniu. Nawet mnie odsyłał do literatury "fachowej". Ja sobie
wtedy poczytałem, ale nie to co kolesie tego typa sami wypisują, tylko
zajrzałem do tekstów anglojęzycznych. I mnie olśniło. Przy opisywaniu
tego, jak w praktyce realizuje się "audience measurement", czyli po
naszemu "pomiar słuchalności i oglądalności", bardzo często używane
było słowo "telemetry" -- no bo przecież nikt nie sadza w mieszkaniu
badanych ankietera z notesikiem, tylko te czasy mierzy się zdalnie.
Ale zrozumienie zdania, w którym występuje nawet kilka trudnych słów,
w dodatku w języku obcym, to dla palantów od reklam jest zbyt wielkim
wyzwaniem. Zażartowałem sobie nawet, że "radiometria", to pewnie jest
badanie ilu ludzi słucha RMF, a ilu Zetki. Facet się zdziwił, że mam
jakieś wątpiliwości, bo to przecież oczywiste, że tak jest.

> Wracając do tematu - pytanie co grozi użytkownikowi za złamanie tego
> zobowiązania - podejrzewam, że nic. Po prostu gdyby ktoś faktycznie
> przeginał z sms-ami albo nastawiał aktywnych non stop modułów GPRS
> na setki - w obszarze jednego BTS-a na przykład... to go zaczną jakoś
> wyrzucać, priorytetować, banować... i ten zapis jest IMHO właśnie po
> to, żeby nie miał w takich przypadkach pretensji.

Jedyny znany (powtarzalny) przypadek blokowania kart SIM przez operatora
dotyczy tych, które używane były w FCT, czyli bramkach kierujących ruch
z telefoni stacjonarnej do sieci komórkowej operatora. Tak głupio był
kiedyś ustawiony system rozliczeń niędzyoperatorskich, że taniej było
zadzwonić z anonimowego prepaida, niż wpuścić rozmowę normalnym łączem
międzyoperatorskim. No to komórkowcy wpisali taki zakaz do regulaminu
i blokowali, by móc więcej zarobić. Wykryć takie FCT jest łatwo, albo
po chrakterze ruchu, albo po numerze IMEI bramki.

Kiedy wymyślono faksy i gdy one się pojawiły w Polsce (lata osiemdziesiąte),
to też nasz operator (Poczta Polska Telegraf i Telefon) próbował blokować
pionierów faksowania. Powoływał się nawet na punkt regulaminu (konkretnie,
to ustawy, ale wtedy na jedno wychodziło). Stanowił on, że przez telefon
należy porozumewać się tylko językiem ogólnie zrozumiałym. Język aborygenów
tasmańskich wypełniał ustawowy warunek, ale piszczenie modemu faksowego
zgodnie z protokołem opisanym w książce -- już nie. Więc jak usłyszeli
gdzieś to rzężenie, to potrafili linię zablokować. Szybko się jednak z tej
głupoty wycofali -- bo takie faksy, to też mogą ruch generować i dawać
dodatkowy przychód.

Te zobowiązania i zakazy w regulaminach są tylko dlatego, że jakiś głąb
z działu prawnego je kiedyś wpisał, sam zapewnie nie rozumiejąc, jakie
jest znaczenie tych słów. Nikt nie sprawdza co leci w TCP/IP danej karty
SIM, nikt nie blokuje, nikt się tym nie interesuje. A gdyby zablokowali,
to łatwo nasłać UOKiK -- nie obronią się, bo by musieli przyznać się do
podsłuchiwania i analizowania transmisji internetowej klienta. Po co im
takie kłopoty?

--
Jarek