Pan Krzysztof Halasa napisał:

>> Ja tej techniki nigdy do końca nie rozumiałem. Były jakieś rastry,
>> takie szklane płytki o określoniej *liniaturze*. Znaczy się w paski
>> one były. Nacięcia w szkle, częściowo czymś wypełnione. Składało się
>> dwa takie pod określonym kątem -- i robiła się siateczka. Miała ona
>> zdolność zamiany półtonalnej fotografii na kropeczki o różnych średnicach.
>> Ten etap rozumiem najmniej, ale podejrzerwam, że niepoślednią rolę ma
>> w nim nieliniowość materiału fotograficznego (kliszy).
>
> Ciekawe. Nigdy tego nie widziałem, pamiętam tylko produkt końcowy.

Żeby było jeszcze ciekawiej, samo posiadanie tych szkiełek (rastrów)
było przemiotem zainteresowania ubecji i innych takich. W Polsce nie
było tak jak w NRD, gdzie do samego jej końca każdą maszynę do pisania,
każdy komputer (ZX Spectrum też), może nawet raster, należało zgłosić
odnośnym władzom. Ale podejrzane było.

--
Jarek