Ircys pisze:

>> Kiedyś tutaj, nie kto inny jak wątkotwórca, opisał przebieg modernizacji
>> telefonii na warszawskim Mokotowie. Nowa centrala działała z innym
>> prefiksem, ale abonenci nie zachowali też swojej trzy- czy czterocyfrowej
>> końcówki, dostali zupełnie losowe numery. Nic wtedy nie jebło, ruski
>> okręt podwodny nie wynurzył się z Jeziorka Czerniakowskiego. Była to
>> planowa operacja -- po prostu nie dało się w ciągu jednej nocy połączyć
>> tysięcy kabelków tak, by każdy zachował numer. Robiono na szybko, dopiero
>> na koniec się okazało, jaki kto ma numer.
>
> Nie wiem jak to było w Warszawie, ale we Wrocku robiliśmy właśnie
> takie przełączenia w dobę i nie było żadnego bałaganu (oczywiście
> drobne pomyłki zdarzały się), numery były znane przed i po przełączeniu.
> Robota na przełącznicy żmudna, ale wykonalna. Od strony centrali to już
> zupełnie bajka :)

By[wa]ło jak w opisie. To pokazuje różnicę między technologiami dawnymi,
a współczesnymi. Nie tylko w telekomunikacji. Kiedyś, jak ktoś się do
roboty przyłożył, to zrobił. Jednak nie było to regułą (się przykładanie).
Kiedyś pudełko zapałek było z cieniutkich drewienek i ręcznie składanie,
etykietka też ręką człowieka przyklejona. Dzisiaj nie stać nas na takie
rzeczy. Ciekawe ile by teraz kosztowało odtworzenie sieci telefonicznej
od zera, w dawnej technologii.

--
Jarek