W dniu piątek, 21 kwietnia 2017 02:14:03 UTC+2 użytkownik Jarosław Sokołowski
napisał:
> Pan Konrad Anikiel napisał:
>
> >> To mi się podoba! Zawsze mi się podoba, gdy jest różnica zdań
> >> i można podyskutować, a nawet spierać się. Lub wręcz wykazać się
> >> zajadłością. Otóż ja nie uważam czasu w samolocie, nawet 24 godzin,
> >> za zmarnowany. Nie budzę się w środku nocy z myślą "gdzie do cholery
> >> jest mój klaster obliczeniowy, gdzie moja stacja robocza, gdzie
> >> monitory?". Rzadko miewam uczucie, że oto właśnie trzeba opędzić
> >> robotę, bo jak nie, to będzie czas zmarnowany. Jeśli ktoś mi
> >> zaproponuję pracę, w której będę tęsknił za czasem w jednym
> >> kawałku, bo nie będzie ni chwili by wyjść do ogrodu i popracować
> >> patrząc na zieloność wiosny -- to mu powiem: niech was wszyscy
> >> diabli z tą waszą robotą!
> >
> > Ja mogę sobie wyjść dokąd chcę, co trzeci miesiąc wychodzę na 9
> > tysięcy kilometrów, tyle że muszę sobie robotę tak zorganizować
> > żebym nie opóźniał projektów. A że przy okazji jestem odpowiedzialny
> > za wymyślanie wydajniejszych/prostszych/dających szybszy rezultat
> > metod i procedur tego inżynierowania dla siebie i innych kolegów,
> > to różne pomysły miewam. W większości okazują się kiepskie, ale to
> > trzeba wypróbować żeby zobaczyć.
>
> Tutaj docieramy do kwesti centralnej, i jakże delikatnej przy tym.
> Dobrych pomysłow dla wszystkich nie starczy. Ale dla tych, co mają
> na co dzień pomysły kiepskie, lecz da się w nich położyć nadzieję,
> też jest robota. Gdyby temat drążyć dalej, to nie da się uniknąć
> kwestii zajadłości.

Wiara w to że wszystko da się choć odrobinę poprawić to dla jednych zajadłość, dla
innych naiwność, ale dla niektórych- wartość którą da się nieźle sprzedać. To nie
jest żadne sedno, to banał stary jak świat.