> Wic w działaniu regulatora polegał na tym...
> Można o nim powiedzieć, taki pradziadek PWM.
> A przedstawiało się tak, że przy niskich wartościach, załączane było
> uzwojenie wzbudzenia. Przy średnich odłączane, jakby go nie było. Przy
> wysokich zwierane, aby wzbudzenie odpowiednio osłabić. W trakcie jazdy układ
> był niemal permanentnie w stanie przełączania wzbudzenia, aby średni prąd
> miał właściwą wartość.
> Przynajmniej tak wyczytałem z jakiegoś opisu lat temu kilka-ileś.
>
> W Syrenach, stosowane były dwa rodzaje prądnic, tradycyjna, z regulatorem
> j.w., dwuszczotkowa, oraz prądnica z trzecią szczotką, która chyba była
> regulowana w "dziedzinie" położenia na wale, tzn, kąt wobec pozostałych
> szczotek. Była kłopotliwsza w obsłudze, mało efektywna przy rozładowanym
> aku.
> Istotną cechą różniącą je było to, że zwykła, to w niej prąd w miarę
> ładowania malał, co było oczywiste. Natomiast w trzyszczotkowej wzrastał,
> nie udało mi się wyczytać, na jakiej zasadzie działał jej regulator.

Tak to było jak opisujesz. Ponadto występował problem biegu jałowego. Na biegu
jałowym prądnica ledwie potrafiła wydać 13 V, więc ładowanie było mizerne albo nawet
go nie było, gdy włączone były jakieś odbiorniki o większym poborze prądu. Przy
jeździe miejskiej i włączonych światłach akumulator był stale niedoładowywany przy
staniu np. na skrzyżowaniu i oczekiwaniu na pierwszeństwo. :)