Pan Sebastian Biały napisał:

>>>> Kowalski miał wtedy ZX-Spectrum i Commodore C64. I był szczęśliwy,
>>>> że ma kontakt z nowoczesną techniką.
>>> Nie, miał w tamtych czasach rownież Amigę.>85 rok.
>> A wcześniej ZX-81 albo ZX-80. Kontynuacja. Świat nie stoi w miejscu.
>
> Za wyjątkiem MS-DOSa. Tylko cyferki się zmieniały. Choć oczywiście nie,
> dodali przecież BASICa.

Chyba odjęli?

>>> Czyli ręcznie zarządzając heapem, pieprząc się z segmentacją itp.
>> Jasne, bez "ręcznego zarządzania heapem" nie da się nawet pętli napisać.
>
> Zauważalna częśc programów nie składa się *wylacznie* z pętli.

Jasne, bez "ręcznego zarządzania heapem" można napisać *wyłącznie* pętlę.
A bez Amigi można *wyłącznie* kopiować z lewej na prawą i z prawej na
lewą. (Statystycznie większość obliczńm to jednak pętle.)

>> Kilka razy mi się zdarzyła konieczność dopisania paru linijek kodu, bo
>> zmienna nie mogła być większa niż 64kB.
>
> Zainteresuj się dodatkowo ile linijek kodu musiał dopisac kompilator
> żeby niewidoczne problemy z segmentacją były rozwiązane w tle runtime.
> Na ten przykład niech poleci normalizacja wskaźników. Rzecz nie
> spotykana poza x86.

Dlaczego mam się tym interesować? Po to mam kompilator, bym nie musiał
grzebać w kodzie procesora. Skompilował, nie zużył więcej pamięci niż
trzeba, więc na miskę elektronów zasłużył.

>> Jakoś nigdy mnie specjalnie nie interesowało, w którym rejestrze
>> CPU trzyma dane gdy mi liczy pętle.
>
> Jesli liczysz to zapewne zalezy Ci na szybkości. Jeśli zalezy Ci
> na szybkosci to poniżej pewnego progu optymalizacji zaczyna być
> interesujące w jakim rejestrze co jest i dlaczego tych rejestrów
> jest tak mało.

W praktyce to ta szybkość zależy bardziej od piszącego program (żeby
użył odpowiedniego algorytmu) niż od optymalizacji kodu mikroprocesora.
A w teorii zwiększanie liczby rejestrów (liczby niewielkiej, skończonej,
rosnącej liniowo) nie może być receptą na złożoność algorytmów.

--
Jarek