W dniu 2020-03-28 o 22:09, Jarosław Sokołowski pisze:
>>> Jeśli tam w Grójcu była centrala ręczna, mogło tak być. Jakiś przepis
>>> gwarantował abonentowi dostęp do określonych usług z listy, wśród nich
>>> mogło być podawanie czasu. Jakoś to trzeba było zrealizować. Pomysł
>>> z podpięciem się do innego miasta (pewnie do Warszawy) raczej odpadał.
>>> Z onego Grójca do stolicy być może wiodła wtedy tylko jedna para
>>> drutów. Telefonistka mogła na żądanie łączyć z zegarynką warszawską,
>>> ale, po pierwsze, linia bywała zajęta, a po drugie, łatwiej po prostu
>>> powiedzieć która godzina.
>>
>> Michał napisał, że chodziło o numer 926. Raczej nie działało to tak,
>> że łączyło się z telefonistką z centrali ręcznej, prosiło o połączenie
>> z 926, po czym pod tymże numerem zgłaszała się ta sama telefonistka i
>> podawała aktualny czas.
>
> Centrala ręczna nie musiała od razu oznaczać telefonów na korbkę. Wiele
> podwarszawskich miejscowości miało system taki, że do sąsiadów wybierało
> się trzycyfrowy numer tarczą, a chcąc zadzwonić do Warszawy, trzeba było
> to robić przez lokalna centrtalę z telefonistką, dzwoniąc tam na
określony
> numer. Albo się jej mówiło z jakim numerem ma połączyć, a wtedy ona
> kręciła i spinała linie, albo po prostu prosiło się "Warszawę", ona
> łączyła, a numer kręciło się samemu. Tak samo mógł działać mumer 926 --
> dzwonił osobny aparat na stanowisku w centrali, a tam robili co uważali.

Też prawda. :-)

--
P.