W dniu 12.09.2016 o 23:15, Zenek Kapelinder pisze:
> Kazdy mogl byc wtedy rzemieslnikiem i nic nie tlumaczy tych co nie chcieli nimi
byc.

Chyba w rzeczywistości równoległej.
Ja akurat rzemieślnikiem nie byłem. Ale rodzice mojego najlepszego
przyjaciela owszem. I chyba coś cię ominęło, skoro nie pamiętasz, że
żeby być rzemieślnikiem, to trzeba było należeć do odpowiednich
organizacji czyli cechu chociażby. Może mi powiesz, że tam można sobie
było się zapisać "ot tak", jak dziś założyć firmę ? Żeby wtedy móc sobie
rzemieślniczo dłubać, to trzeba było mieć plecy. Wiedzieć co, z kim i za
ile. I mieć coś w zanadrzu, bo wszystko kosztowało.

A ja miałem tatusia robola i matkę niepracującą. Nawet gadać nie miałem
z kim o tym. Dlatego założyłem interes w 1990 roku. Kiedy to było
możliwe "normalnie".

Jednym słowem - pierdzielisz jak potłuczony. I nie chce mi się już
więcej komentować tych pięknych wspomnień PRL.