Pan Artur Stachura napisał:

>>> Dużo wygodniejsze było użycie ARJ z opcją dzielenia archiwum na
>>> pliki wielkości dyskietki. Przy rozpakowywaniu, jeśli włożyło się
>>> niewłaściwą dyskietkę, grzecznie komunikował błąd i czekał na
>>> powtórną próbę.
>>>
>>> Trochę później pojawiły się napędy IOmega ZIP z "dyskietkami" 80MB
>>> i to był już luksus.
>>
>> Dużo wygodniejsze, tyle że:
>>
>> ARJ -- format kompresji danych oraz program do kompresji
>> i dekompresji tego typu plików. Został stworzony przez
>> Roberta K. Junga. Wersja 1.0 powstała w lutym 1991 roku.
>>
>> https://pl.wikipedia.org/wiki/ARJ
>>
>> To jest dziesięc lat różnicy.
>
> Tak. Wydawało mi się, że mowa o tym, co było "na początku lat 90".
> IBM PC XT (z dyskiem 10 MB) pojawił się w 1983.

Nastąpiła też zmiana w sensowności używania programów kompresujących.
Na XT kompresja troche trwała. Postęp widać było, gdy używało się
programu PKLite. Ten kompresował programy wykonywalne (EXE), nie
pozbawiając ich atrybutu bycia programem. Plik był dużo mniejszy,
zawierał rozpakowujący kod, który wersję rozpakowaną umieszczał w
pamięci i wykonywał. Mimo, że musiała nastąpić dodatkowa dekompresja,
spakowane programy uruchamiały sie szybciej niż niespakowane. Bo
załoadowanie dłuższego pliku do pamięci, nie tylko z dyskietki,
również z twardego dysku, zajmowało więcej czasu niż rozpakowanie
kodu. To pokazuje, jak marne wtedy były dyski.

--
Jarek