W dniu 31.07.2018 o 11:32, ks pisze:

[ciach]

> Drugi problem z jednoosiowym napędem masz taki, że musisz mieć dobrze
> nakierowaną oś obrotu. Niebo jedzie sobie 0.25stopnia na minutę. Ty masz
> w tym teleskopie pole widzenia rzędu pojedynczych stopni zależnie od
> okularu/podpiętego aparatu. Jak się z osią odchylisz nawet 1 stopień, to
> już będzie widać na czasach nawet minutowych odjazd ustawionej pozycji
> na kilka pixeli. Nie uzyskasz wymaganej powtarzalnej stabilności
> konstrukcji w dyktowym dobsonie. A nawet gdyby się tym nie przejmować,
> bo pozycję da się korygować ustawieniami statywu/podstawy, ale na to
> potrzeba czasu przy każdym obserwowanym obiekcie, bo dobson się kiwa na
> boki jak mu zmienisz pozycję. I tu dochodzimy do sedna - pogoda jest
> często kapryśna, chmury, deszcz, wilgotność się zmienia w nocy, rosa
> siada na lustrze, zimno odkształca lustro i tubę, problemy z ostrością
> spowodowane dylatacją metrowej tuby już są widoczne, i jeszcze inne
> problemy. Jeśli nie chcesz się szybko zniechęcić ciągłym konfigurowaniem
> sprzętu to potrzebujesz 'obserwatorium' gdzie teleskop jest na stałe
> zamocowany, ustawiony i jak masz możliwości i pogodę to sobie idziesz na
> sesję z gwiazdami :)

Dzięki za wypowiedź, generalnie docelowo chcę zrobić w 3 osiach,
przełożenie 1:10 - ale to w kwestii silnik z zębatką ma 1, a cała
podstawa dobsona ma 10 (średnica podstawy to 740mm). Na razie
teoretyzuję douczam się - np ta przekładnia falowa, to jest bardzo
ciekawe rozwiązanie.
Podstawę i tak będę zmieniał. Co do warunków zewnętrznych - wielokrotnie
doświadczyłem tego, ale przywykłem na zasadzie "sorry taki mamy klimat"
będę kombinował, nie śpieszy mi się nigdzie z tym.