On Mon, 28 Feb 2011 18:14:56 +0100, Paweł Kierski wrote:

> W dniu 2011-02-28 16:53, A.L. pisze:
> [...]
>>>> Co to jest "styl zachodni"?...
>>>
>>> W tym wypadku - uznawanie, że bardzo wyraźnie wyartykułowane
>>> stanowisko oznacza to, co oznacza, a nie piętnasty blef, bo ważniejsza
>>> jest zasada "bez targowania nie ma interesów".
>>
>> Ale to wlasnei tak jest. Sam sie targowalem ostro pare razy
>
> W takim razie sprawa nie do rozstrzygnięcia, bo zależna od osobistych
> preferencji w komunikacji i negocjacji. Dla mnie ideałem jest napisanie
> na karteczkach: pracodawca - maksimum, pracownik - minimum. Na
> trzy-cztery wykładamy na stół. Jak maksimum jest większe od minimum, to
> bierzemy średnią i wpisujemy do umowy, a jak nie - rozchodzimy się do
> swoich zajęć.

Gdzies tu wyczuwam brak zrozumienia powodow, dla ktorych ludzie negocjuja
i celow, jakie chca dzieki negocjacjom osiagnac - przeciez strony nie sa
zainteresowane osiagnieciem kompromisu tylko maksymalizacja _swoich_
_wlasnych_ zyskow.

> Wszystko inne jest dla mnie zgodnym z konwencjami i
> "obyczajem" marnowaniem czasu.

Z jakiegos jednak powodu ludzie grajac w pokera nie pokazuja swoich kart
i blefuja. Ciekawe czy to z powodu "obyczaju"?

Jesli twoim celem w negocjacjach jest jak najszybsze ich zakonczenie, to
kazdy srednio sprawny "powazny" negocjator uzyska w negocjacjach z toba
co zechce.

--
Michal