Pan J.F napisał:

>> Nie było też potrzeby wymiany ROM, a taka usługa była często wciskana
>> przez liczne firmy i firemki. Drukarki mozaikowe w trybie znakowym
>> przeważnie działały tak, że w czasie inicjalizacji zawartość ROM była
>> przepisywana do RAM, po to, by dało się tam modyfikować opisy każdego
>> znaku. Jak to robić, jakimi poleceniami, było opisane w grubaśnej
>> instrukcji obsługi, wtedy dołączanej do każdego egzemplarza drukarki.
>
> Bywało czesto tak, że mogles zmodyfikować tylko kilka znaków, nie
> wszystkie.

Jako pierwszą miałem drukarkę Star SG-15. Taki prymityw, co jeszcze miał
taśmę na szpulkach. Początek lat '80. Tam się dało tak, jak napisałem.

> No i trzeba to jakos wysłac. Wyłączasz drukarkę, bo sie papier zaciął,
> wychodz z programu, inicjuj innym programem, uruchamiaj edytor ...

Nie trzeba było wyłączać, był przycisk przerywający transmisję. Ale tego
ludzie też nie wiedzieli. A jeśli nawet problemem była pani Zosia, co
jej tego nie szło wytłumaczyć, łatwiej było napisać coś, co w krytycznym
momenicie douczy włączoną przed chwiłą drukarkę, niż gimnastykować się
z ciągłym pilnowaniem każdego wysyłanego znaku.

> Ale to tez nie takie proste - bo grafika miała mniejszą rozdzielczosc
> niz fonty, a przeciez mogles drukowac cos graficznie - musialby
> analizowac co do drukarki leci i podmieniac lub nie.
> A do dyspozycji mało miejsca w RAM.

No właśnie o to głównie chodzi -- W DOSie cenny był każdy bajt pamięci,
szkoda było marnować zasoby na zbędne drajwery.

>> Kilka lat temu na jednej z grup zrobiła się dyskusja na ten temat. Brali
>> w niej udział również autorzy takich przemyślnych sterowników. Dopiero
>> po prawie czterdziestu latach dowiedzieli się, że ich robota była zbędna.
> podejrzewam, ze grubaśną ksiązke przeczytali, i wyszło im, ze trzeba
> tak jak zrobili.

O ile pamiętam przebieg dyskusji, to nie wiedzieli. Żadna ujma, wtedy
mało kto miał kompletną wiedzę. Bo i skąd?

--
Jarek