W dniu wtorek, 2 stycznia 2018 08:28:31 UTC+1 użytkownik Maciej Sobczak napisał:
> > Mój przodek to albo mój rodzic, albo rodzic jakiegoś mojego przodka.
> >
> > Czy jest w tym coś trudnego do zrozumienia?
>
> Nic, oprócz może tego, że samo pojęcie przodka zdefiniowane w ten sposób jest mało
użyteczne.

To, czy coś jest użyteczne, czy nie jest, zależy od celu, który się
przed sobą stawia. Podana przeze mnie definicja jest użyteczna do wyjaśnienia
tego, w jaki sposób rozumiemy pojęcie przodka. Może też być użyteczna
dla osób zajmujących się genealogią.

Moje wyzwanie nie jest takie, żebyś wskazał różne obszary, w których
pojęcie przodka nie jest użyteczne - bo takich obszarów jest wiele
(np. ciesielstwo albo kowalstwo artystyczne), tylko takie, żebyś zdefiniował
pojęcie przodka w sposób, który będzie równoważny powyższemu (tzn. będzie
uchwytywało naszą intuicję odnośnie tego, co to znaczy być czyimś przodkiem),
a który będzie nierekurencyjny.

> > Czy dałoby się to jakoś łatwiej wyrazić w formie iteracyjnej?
>
> Oczywiście, zwłaszcza jeśli w dyskusji pojawia się pojęcie stopnia pokrewieństwa
albo inne limity liczbowe, przy których sztuczna i potencjalna nieskończoność
mechanizmu rekurencji jest tylko przeszkodą. Każ komuś wymienić potomków kogośtam w
trzecim pokoleniu i zobacz, jak to zrobi.

Pewnie to zależy od tego, z kim będę rozmawiał, i od okoliczności,
w jakich będę to robił.

> Rekurencja jest sztuczna i nienaturalna. Ani ludzie tak nie myślą ani komputery tak
nie działają. No i żeby zrozumieć rekurencję, trzeba najpierw zrozumieć rekurencję...

Rzecz w tym, że otóż właśnie ludzie tak myślą.
Peano sformułował swoją aksjomatykę przed powstaniem komputerów.
Wskazówka: Peano był człowiekiem.

Spróbuj zaimplementować quicksorta albo mergesorta bez użycia rekurencji.
Nawet szybką transformatę Fouriere'a dużo łatwiej zrozumieć w jej zapisie
rekurencyjnym, który jest podstawą do konwersji do postaci iteracyjnej
(której celem jest optymalizacja).