W dniu 2014-01-23 20:28, Atlantis pisze:
> W dniu 2014-01-23 19:53, Paweł Kasztelan pisze:
>
>> Wtedy okazuje się że termotransfer (jeśli ma się drukarkę laserową)
>> jest jednak szybszy i tańszy. Fakt nie jest tak dokładny ale
>> jeśli komuś wystarcza to jest chyba najszybszy.
>
> No i generalnie o to właśnie chodziło w moim pytaniu. Chciałbym się
> dowiedzieć jakie są granice dokładności termotrabsferu, ZANIM zacznę się
> bawić w naświetlanie albo zlecę wykonanie płytki firmie (co średnio mi
> się opłaca, gdy buduję jedno urządzenie na własny użytek lub w celu
> edukacyjnym).
>
> Gdy zaczynałem wykonywać płytki tą metodą robiłem bardzo grube ścieżki,
> a masa miała wysoki parametr isolate. Efekt przyzwyczajeń nabytych w
> wyniku wieloletniego rysowania ścieżek markerem. ;) Potem w końcu
> odważyłem się na zastosowanie płytek SMD, zaczynając od 1206 i SO.
> Problemy zaczęły się dopiero wtedy, gdy postanowiłem zbudować coś z
> wykorzystaniem układów TQFP. Kilkukrotne przykładanie żelazka z myślą,
> że może tym razem ścieżki się nie zleją było bardzo frustrujące.
> Myślałem, że dotarłem do granic tej metody. Jednak udało mi się
> skorzystać z laminatora i problemy zniknęły, jakby je ręką odjął.
> Ścieżki idealnie równe, toner przylegający do miedzi. Na chwilę obecną
> udało mi się zejść do ścieżek o szerokości 16 milsów i takiej samej
> wartości isolate. Zastanawiam się jak daleko jeszcze mogę je zmniejszyć.
>
Raczej zbliżasz się do granicy termotransferu. Warto postawić sobie
pytanie jak cienkie scieżki są potrzebne. Zaczynają się problemy
czysto elektryczne. Można i tak np.

http://forum.atnel.pl/topic2336.html

Pozdrawiam.PK.