Pan Paweł Pawłowicz napisał:

>>> Spektroskopia w podczerwieni jest w chemii organicznej trzecią pod
>>> względem częstości wykonywania, po masowej i rezonansie magnetycznym.
>>
>> Jak bardzo swoiste są te widma? To znaczy co od czego da się odróżnić?
>> Izocośtam od nie-izo? Chlorofil od hemu? Ma taka spektroskopia wartość
>> analityczną, czyli da się określić skład nieznanej próbki prze porównanie
>> widma z bazą znanych widm? Czy to raczej do odgadywania struktury tego,
>> co akurat chemikowi-organikowi udało się w próbówie zmontować?
>
> Odpowiedź na wszystkie pytania brzmi: tak.
> Dodatkowo są one interpretowalne. To znaczy, ze na podstawie widma IR
> można wiele powiedzieć o budowie nieznanego związku.

Mnie ta interpretowalność wydaje się trudna do pogodzenia ze swoistością.
Bo rozumiem (może źle rozumiem), że pewne wiązania czy struktury majtają
się w charakterystyczny dla siebie sposób, co przekłada się na widmo.
Więc da się stwierdzić, że taki układ atomów występuje gdzieś w budowie
nieznanego związku. Oczywiście takich charakterystycznych "rezonatorów"
w dużej cząsteczce jest więcej -- dopiero ich suma daje charakterystyczne
widmo substancji. Ale jestem sobie w stanie wyobrazić, że takie samo
widmo da mieszanina dwu lub kilku innych związków zmieszanych w określonej
proporcji. W którym miejscu źle myślę?

Ponadto wciąż mnie intryguje ta (aż) kilkudziesięcioprocentowa absorbcja.
To ogromna czułość w porównaniu z Ramanem, gdzie sygnał wtórny jest na
poziomie ułamków ppm. Dlaczego zatem potrzebne są tak długie czasy
akwizycji? Trudno wziąć silniejsze źródło podczerwieni? Co właściwie
robi tam za źródło promieniowania (detektor to pewnie jakieś Hamamatsu).

--
Jarek