Pan J.F. napisał:

>> Dlaczego zatem potrzebne są tak długie czasy akwizycji? Trudno
>> wziąć silniejsze źródło podczerwieni? Co właściwie robi tam za
>> źródło promieniowania (detektor to pewnie jakieś Hamamatsu).
>
> Dzisiaj sie pewnie robi inaczej, ale widzialem takie urzadzenie
> z lat ... chyba jeszcze 70-tych, to wiecej tam bylo mechaniki
> niz elektroniki. Zarowka, monochromator zmienny, fotopowielacz.
> Do tego jakies kola ze szczelinami przepuszczajace swiatlo
> przez probke i odniesienie naprzemian. Samo "przemiatanie"
> calego zakresu widma troche trwalo, bo mechanika czyms krecila.

Też znam te układy. Ale czas pomiaru nie wynika tylko ze stosowania
rozwiązań mechanicznych. Drukarka laserowa też mechanicznie
przemiata(ła).

> Dzis sie daje siatke dyfrakcyjna i kamere liniowa, to mozna
> w ulamku sekundy widmo zmierzyc.

No więc właśnnie nie zawsze w ułamku. Jak się bada widmo jakiej
żarówy czy innego płomienia, światła jest dość i możbna cyknąć
fotę w ułamku sekundy. Ale w przypadku spektrografii ramanowskiej
światła jest bardzo mało, CCD musi łapać długo, by było potem co
wyssać do przetwornika AD. Z tym że jeśli długi czas integracji,
to łapie się też dużo elektronów prądu ciemnego i w ogóle robi się
niefajnie. Hamamatsu produkuje takie liniowe kamery z chłodzeniem
peltirem wbudowanym w obudowe układu scalonego (duży DIL). Nie
trzeba mocno chłodzić, przy -10 stopni efekt jest dramatyczny,
ładnie da się skanować przez długie minuty.

> Ale krzem tylko w bliskiej IR lapie, wiec pewnie trzeba inny
> czujnik ... i sie gorzej scala :-)

Stąd też moje pytanie. Tutaj w grę wchodzą długości fali wiele
tysięcy nanometrów. Tak daleka podczerwień to nowe, mało mi znane
problemy.

--
Jarek