s...@g...com napisał:

> Duza i czula matryca jak wiadomo to polowa sukcesu, duzy obiektyw
> to druga polowa. A reszta optyki i troche oprogramowania to dodatek
> pozwalajacy wykorzystac powyzsze. Tyle to chyba kazdy wie.

[...]

> No, cos za cos. Tamten canon byl konsumencka lustrzanka.
> Dzis jak wiadomo aparaty rtg robia zdjecia ostre i ciekawe
> (pokazuja wiele detali co moim zdaniem sugeruje robienie
> wielu ekspozycji przy roznych energiach i analize rezultatow)
> przy minimalnej ekspozycji (nie kasuje epromow, nie przeswietla
> zdjec, ludzie sie wygupiaja i robia sobie fotki w maszynach rtg
> na lotniskach).

Warto pamiękać o jednej różnicy: przy robieniu zdjęć rentgenowskich
nie ma żadnych obiektywów czy innej optyki. Na kliszy lub innym
detektorze resjestruje się cień rzucany przy oświetlaniu źródłem fal.
Dla ostrości istotne jest, by źródło było jak najbardziej punktowe.
Dlatego dawniej lampa była wiele metrów od pacjenta, a z tgo powodu
jej moc musiała być duża. Czas naświetlenia też spory, co powodaowało
problemy z chłodzeniem.

Dzisiaj odległość spadła tak na oko z dziesięć razy, co oznacza sto
razy miejszą moc. Zamiast świecić długie sekundy, można błysnąć.
Więc bez obawy o stopienie elektrdy można użyć większej gęstości
elektronów, bardziej skupionych w punkcie, z czego wynika mniejsza
odległość od lampy -- i tu koło się zamyka.

Tak sobie myślę, czy postęp w rentgenografii wynika tylko z ogólnego
postępu techniki, inżynierii materiałowej, lepszej detekcji, czy z
tego, że przed laty nikt nie wpadł na to, by wszystko dobrze przeliczyć
i przeskalować do mniejszych rozmiarów.

--
Jarek