>
> Daruj sobie. Bo albo jest tak jak napisałem, czyli wyssane z Wiki bzdury powtarzasz
je , w nie wierząc, albo dobrze wiesz że to idiotyzmy i żarty sobie robisz z
pytającego.

nie powinenes udzielac porad , nie znajac podstawowych pojec.
to nie tylko starcze poczucie humoru ale i starczy upor .

tutaj masz bardzo powazne opracowanie firmy Zeiss , dr Nasse - wspolkonstruktora
bodaj najlepszych aktualnie obiektywow lini otus itp .
nie musisz znac jezyka . na stronie 12 podany jest wzor na hiperfocalna :

http://www.zeiss.com/content/dam/Photography/new/pdf
/de/cln_archiv/cln35_de_web_special_bokeh.pdf


odczytaj wzor na hiperfoclana - strona 12

dokladnie taki sam jak wskazana przeze mnie polskojezyczna wiki.
ten wzor znajdziesz w wielu poradnikach i opracowaniach .
Zaslanianie sie "nie bo to wiki ", traktuje nie tyle jako przejaw poczucia humoru co
wyraz ignorancji i zamkniecia na doplyw wiedzy.

Rada zeby do fotografii macro zalozyc mieszek i nastawic odleglosc hiperfocalna , a
nastepnie przez zblizenie uzyskac odpowiednia skale odwzorowania jest zwyczajnie
idiotyczna.

natychmiast mozna wyprowadzic wzory na odpowiednie odleglosci

rownianie soczewki ( jesli nie wierzycz wiki poszukaj w encyklopedii brytanica)

(1) 1/x+1/y = 1/f

y - odleglosc obrazowa
x - odleglosc przedmiotowa
f ogniskowa

zdefiniujmy skale odzorowania S = y/x

(2) x=y/s

wstwmy do (1)

(3) s/y+1/y=1/f czyli (s+1)/y=1/f czyli y=f*s+f czyli

(4) y=f(1+s)

taka odleglosc pomiedzy obiektywem a plaszczyzna matryca nalezy ustawic w zaleznosci
od zadanej skali odwzorowani s.

widac , ze dla skali odzworowania s=1 nalezy zastosowac w sumie odleglosc rowna
podwojnej ogniskowej .
odleglosc przedmiotowa w tym wypadku :

1/x+1/2*f=1/f czyli 1/x= 2/2*f czyli

(5) X= f

odleglosc przedmiotowa = F

a ty chcesz stosowac odleglosc hiperfoclana wynoszaca kilka - kilkadziesiat metrow
!!!
Nie da sie zrobic ostrego macro przy nastwie odleglosci obiektywu na hiperfocalna -
to wykluczone.



> Marcin
> PS Nasadki Raynoxa to achromaty, nie apochromaty. Tymczasem soczewki prawdziwie
apochromatyczne sprzedawali kiedyś sowieci, prawie wyłącznie fi 52 - i miały one
średnicę tylko minimalnie mniejszą od gwintu filtrowego.

raynox jest dokladnie mowiac semiapochromatem

korekte dla barw R i B uzyskuje sie przez uklad dwusoczewkowy ze szkiel cron i flint.
Na stronie raynoxa nawet podaja wspolczynniki zalamania uzytych szkiel - dwa rozne.
Trzecia skladowa G koryguje sie przez zastosowania trzeciej soczewki
nieskodyspersyjnej. W raynoxie zastosowanao trzecia soczewke ze szkla o normalnej
dyspersji , co koryguje teoretycznie czesciowo ale nie calkowicie aberacje dla
skladowaj barwy G , dlatego mowimy o semiapo. Aberacje chromatyczna ( i nie tylko )
ograniczy sie przez zastosowanie szkiel o mniejszej srednicy. Takim jest raynox -
srednica szkiel wynosi tylko ok 35 mm. Mimo tego mozna zalozyc na obiektywy ze
szklami o wieszej srednicy pod warunkiem ich odpowiedniego kata widzenia. Raynox jest
odpowiedni i nie winietuje dla obiektywow o ogniskowej > ok ekwiwalent 70 mm. Na
krotszych ogniskowych bedzie vinietowal nawet w wiekszosci jasnych kompaktow.

tyle w temacie.
chce przeprosic autora watku za te dygresje , ale skoro wzialem juz udzial w tej
dyskusji , to czuje sie zobowiazany ja rzeczowo zakonczyc.

pzdr