On Wed, 1 Jun 2022 07:18:52 +0200, heby wrote:
> On 01/06/2022 06:58, J.F wrote:
>>> On Tue, 31 May 2022 23:05:57 +0200, heby <h...@p...onet.pl> wrote:
>>>> O Matko, tylko nie to badziewie.
>>> On chyba miał na myśli tą segmentację od "segmentation fault".
>> Bardziej taka, ze jest segment kodu, segment danych, segment stosu,
>> i wszyskie niekreslonej wielkosci i jeszcze zmienne.
>
> A po co te segmenty i w czym są lepsze w porównaiu gdy proces ma
> najzwyczajniej pamięc RAM dla siebie, jak chce?

Sprawa jest taka, ze program unixowy ma swój kod, powiedzmy ze stały,
ma dane w pamieci, ktorych ilosc moze rosnac i ma stos, ktory tez moze
rosnąc.
I te dwa rosnące obszary stanowią problem, bo trzeba je jakos umiescic
w pamieci.
W dodatku Unix to system wielozadaniowy, wiec mamy wiele procesów,
kazdy z apetytem na pamiec. I z pożądaną wzajemną ochroną.

Nowsze programy ładują jeszcze dynamicznie biblioteki, wiec trzeba
wiecej nowego miejsca.

Cos mi chodzi po glowie, ze dawne systemy wykorzystywaly
dwa najstarsze bity adresu do wskazywania "segmentu", a prosty
MMU mogl relokowac obszary. Moze nawet w procesorze bylo to zaszyte.

J.